Ik was gisteren bij de Slechte. Daar hadden ze een leuk boekje vol met oude foto's van Enschede, meteen gekocht:
T.Wiegman - Enschede, verleden tijd
Boeken over Enschede
-
Bjorn
-
Robert
Boek over de Buurserbeek!
Nieuw boek Johan ten Broeke over Buurserbeek
‘In Terborg ligt een heel oud archief van het waterschap, vanaf dertienhonderdzoveel. Ieder huisje waar iemand woonde, werd geregistreerd. Wie stamboomonderzoek doet, moet daar eens gaan kijken.’ Johan ten Broeke putte zelf uit die goudmijn voor zijn boek over de Buurserbeek.
HAAKSBERGEN - Ten Broeke belandde in Terborg voor informatie over de Buurserbeek. Het nieuwste boek van zijn hand is -zoals gewoonlijk- goed voorbereid, te beginnen met feitjes uit de archieven. De waterloop Alstätter Aa, Buurserbeek en verderop de Schipbeek, vormt het onderwerp van zijn uitgave Kringen in het Water. En de archieven van het waterschap waren een dankbare bron van informatie.
Dagenlang bracht Ten Broeke door in de archieven van Rijn en IJssel in Doetinchem, Deventer en Terborg. Maar het zijn slechts de droge feiten uit zijn boek die hier vandaan komen. Veel feiten, dat wel, maar het leeuwendeel van het boek draait toch vooral om verhalen van mensen die met de beek van doen hebben of hadden.
Ingenieur Lely
Onder de leuke wetenswaardigheden valt bijvoorbeeld dat Ingenieur Cornelis Lely, lang voordat hij de Flevopolder uitwerkte, begon als hoofd techniek bij het waterschap, dat toen nog Schipbeek heette. Hij was het die de Buurser- annex Schipbeek van een romantisch meanderende waterloop in een rechttoe-rechtaanstroom liet verleggen.
‘Het water moest zo snel mogelijk weg’, licht Ten Broeke dat plan toe. ‘Dat leverde nog een hele strijd op met Jac Thijsse uit Haaksbergen, die wilde hem kronkelig houden.’
Al won Lely indertijd die strijd, uiteindelijk is het Thijsse die gelijk kreeg: tegenwoordig doet het waterschap met partners haar best om de oorspronkelijk loop terug te brengen.
Het zijn mede dergelijke nieuwe ontwikkellingen die Ten Broeke ertoe zetten om zijn nieuwste boek aan de Buurserbeek te wijden. Alhoewel het idee voor het eerst postvatte bij een bezoekje aan het dorp waar het Twentse deel van de beek haar naam aan dankt.
‘Ik was een keer bij mensen in Buurse en toevallig spraken we over de beek. Het gesprek kwam op allerlei smokkelverhalen en landgoederen. Toen dacht ik daar valt misschien een keer een mooi boek over te schrijven.’
‘Ik heb een heleboel mensen geïnterviewd die allemaal iets met de beek te maken hebben’, vertelt de auteur. ‘Boeren, mensen die er gezwommen hebben, gevist of gestroopt. Er zit een deel in over beekstropers, een vader met acht jongens. Die vader leerde hen eerst alles over de natuur, daarna gingen ze stropen. Dat hebben ze heel lang volgehouden.’
Smokkelverhalen
‘Er staan ook prachtige smokkelverhalen in’, beschrijft Ten Broeke gloedvol. ‘Over Hennik en Hemman, Hendrik Maurik en Herman Horck. Die werkten samen met de man van de Haarmühle. Daar gooiden ze een luik open, zodat het water met dondergeweld naar Buurse stroomde. Daar lagen dan ook de mandflessen met foesel in, dat is jenever. Zij zaten in Buurse langs de beek en trokken de flessen met een haak naar de kant. Dat ging dan mee naar de boerderij en daar haalden ze er een paar liter uit voor eigen gebruik, dat werd dan aangevuld met water en daarna werd het her en der verhandeld.’
De verschillende zonderlingen die aan de beek woonden, komen voorbij. ‘Huttenkloas niet, daar is al zoveel over geschreven. Je moet niet teveel herhalen’, vindt Ten Broeke. ‘Er komen een paar anderen in voor: Potjes en Pannetjes en Kielgraads. Het zijn verhalen van mensen die hen ook hebben meegemaakt.’
Eén boerderij heeft Ten Broeke eruit gelicht. ‘De boerenfamilie Koekoek, waar ook de Koekoeksbrug naar is genoemd. Die boerderij was vroeger een café. Met muziek en dans. Dat is allemaal verloren gegaan. Daarbij vertel ik over nieuwe ontwikkelingen rond boeren, de grote boerderijen van nu.’
Buitenhuis
Het boek gaat eveneens over landgoederen waar de textielbaronnen een buitenhuisje hadden en op jacht gingen, maar waar ook het volk mocht recreëren. Er zijn verhalen van mensen die gingen zwemmen en picknicken in bijvoorbeeld het Buurserzand. En toch nog één oorlogsverhaal, van een onderduiker die in een jachthuis van de fabrikanten zat verscholen. ‘Dat was niet geschikt om in te wonen, vol kieren en gaten. Er kwamen marters, eekhoorntjes, muizen en ratjes over de vloer. Daar hebben zij gewoond.’
De nieuwe waterhuishouding komt aan bod, in een verhaal over de vloeiweiden, door Eric Brinckmann, die het waterbeheer van landgoed Het Lankheet uitvoert, samen met de overige onderzoekers die het project uivoeren.
Natuur wordt belichaamd door de vogels die in het stroomgebied voorkomen. ‘Ik heb een tocht gemaakt door het gebied met de vogelaargroep Twente’, vertelt hij. Ook is er een hoofdstuk over het werk van vereniging Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer in de omgeving.
Al met al verwacht Ten Broeke dat het boek zeker 225 pagina’s gaat tellen. ‘Ik hoop niet dat ik er nog wat uit moet halen’, verzucht hij. Tenslotte heeft hij bij de selectie al zoveel weg gelaten. ‘Ik had wel twee of drie boeken kunnen schrijven, maar je moet je beperkingen kennen...’
Het boek ligt momenteel bij Drukkerij Twente in Hengelo. De komende week liggen de intekenlijsten bij de diverse boekhandels. Afhankelijk van de hoeveelheid belangstellenden wordt de oplage bepaald, ditmaal opgehoogd met een bestelling van het Waterschap Rijn en IJssel dat het boekwerk als relatiegeschenk weg wil geven.
TCTubantia
Tof! Die moet ik gewoon hebben. Ben helemaal enthousiast. Het klinkt in ieder geval erg goed. Nu maar eens afwachten wat de inhoudelijke kwaliteit wordt. In ieder geval krijgt het een plekje in de kast. De Buurserbeek, best interessant.
‘In Terborg ligt een heel oud archief van het waterschap, vanaf dertienhonderdzoveel. Ieder huisje waar iemand woonde, werd geregistreerd. Wie stamboomonderzoek doet, moet daar eens gaan kijken.’ Johan ten Broeke putte zelf uit die goudmijn voor zijn boek over de Buurserbeek.
HAAKSBERGEN - Ten Broeke belandde in Terborg voor informatie over de Buurserbeek. Het nieuwste boek van zijn hand is -zoals gewoonlijk- goed voorbereid, te beginnen met feitjes uit de archieven. De waterloop Alstätter Aa, Buurserbeek en verderop de Schipbeek, vormt het onderwerp van zijn uitgave Kringen in het Water. En de archieven van het waterschap waren een dankbare bron van informatie.
Dagenlang bracht Ten Broeke door in de archieven van Rijn en IJssel in Doetinchem, Deventer en Terborg. Maar het zijn slechts de droge feiten uit zijn boek die hier vandaan komen. Veel feiten, dat wel, maar het leeuwendeel van het boek draait toch vooral om verhalen van mensen die met de beek van doen hebben of hadden.
Ingenieur Lely
Onder de leuke wetenswaardigheden valt bijvoorbeeld dat Ingenieur Cornelis Lely, lang voordat hij de Flevopolder uitwerkte, begon als hoofd techniek bij het waterschap, dat toen nog Schipbeek heette. Hij was het die de Buurser- annex Schipbeek van een romantisch meanderende waterloop in een rechttoe-rechtaanstroom liet verleggen.
‘Het water moest zo snel mogelijk weg’, licht Ten Broeke dat plan toe. ‘Dat leverde nog een hele strijd op met Jac Thijsse uit Haaksbergen, die wilde hem kronkelig houden.’
Al won Lely indertijd die strijd, uiteindelijk is het Thijsse die gelijk kreeg: tegenwoordig doet het waterschap met partners haar best om de oorspronkelijk loop terug te brengen.
Het zijn mede dergelijke nieuwe ontwikkellingen die Ten Broeke ertoe zetten om zijn nieuwste boek aan de Buurserbeek te wijden. Alhoewel het idee voor het eerst postvatte bij een bezoekje aan het dorp waar het Twentse deel van de beek haar naam aan dankt.
‘Ik was een keer bij mensen in Buurse en toevallig spraken we over de beek. Het gesprek kwam op allerlei smokkelverhalen en landgoederen. Toen dacht ik daar valt misschien een keer een mooi boek over te schrijven.’
‘Ik heb een heleboel mensen geïnterviewd die allemaal iets met de beek te maken hebben’, vertelt de auteur. ‘Boeren, mensen die er gezwommen hebben, gevist of gestroopt. Er zit een deel in over beekstropers, een vader met acht jongens. Die vader leerde hen eerst alles over de natuur, daarna gingen ze stropen. Dat hebben ze heel lang volgehouden.’
Smokkelverhalen
‘Er staan ook prachtige smokkelverhalen in’, beschrijft Ten Broeke gloedvol. ‘Over Hennik en Hemman, Hendrik Maurik en Herman Horck. Die werkten samen met de man van de Haarmühle. Daar gooiden ze een luik open, zodat het water met dondergeweld naar Buurse stroomde. Daar lagen dan ook de mandflessen met foesel in, dat is jenever. Zij zaten in Buurse langs de beek en trokken de flessen met een haak naar de kant. Dat ging dan mee naar de boerderij en daar haalden ze er een paar liter uit voor eigen gebruik, dat werd dan aangevuld met water en daarna werd het her en der verhandeld.’
De verschillende zonderlingen die aan de beek woonden, komen voorbij. ‘Huttenkloas niet, daar is al zoveel over geschreven. Je moet niet teveel herhalen’, vindt Ten Broeke. ‘Er komen een paar anderen in voor: Potjes en Pannetjes en Kielgraads. Het zijn verhalen van mensen die hen ook hebben meegemaakt.’
Eén boerderij heeft Ten Broeke eruit gelicht. ‘De boerenfamilie Koekoek, waar ook de Koekoeksbrug naar is genoemd. Die boerderij was vroeger een café. Met muziek en dans. Dat is allemaal verloren gegaan. Daarbij vertel ik over nieuwe ontwikkelingen rond boeren, de grote boerderijen van nu.’
Buitenhuis
Het boek gaat eveneens over landgoederen waar de textielbaronnen een buitenhuisje hadden en op jacht gingen, maar waar ook het volk mocht recreëren. Er zijn verhalen van mensen die gingen zwemmen en picknicken in bijvoorbeeld het Buurserzand. En toch nog één oorlogsverhaal, van een onderduiker die in een jachthuis van de fabrikanten zat verscholen. ‘Dat was niet geschikt om in te wonen, vol kieren en gaten. Er kwamen marters, eekhoorntjes, muizen en ratjes over de vloer. Daar hebben zij gewoond.’
De nieuwe waterhuishouding komt aan bod, in een verhaal over de vloeiweiden, door Eric Brinckmann, die het waterbeheer van landgoed Het Lankheet uitvoert, samen met de overige onderzoekers die het project uivoeren.
Natuur wordt belichaamd door de vogels die in het stroomgebied voorkomen. ‘Ik heb een tocht gemaakt door het gebied met de vogelaargroep Twente’, vertelt hij. Ook is er een hoofdstuk over het werk van vereniging Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer in de omgeving.
Al met al verwacht Ten Broeke dat het boek zeker 225 pagina’s gaat tellen. ‘Ik hoop niet dat ik er nog wat uit moet halen’, verzucht hij. Tenslotte heeft hij bij de selectie al zoveel weg gelaten. ‘Ik had wel twee of drie boeken kunnen schrijven, maar je moet je beperkingen kennen...’
Het boek ligt momenteel bij Drukkerij Twente in Hengelo. De komende week liggen de intekenlijsten bij de diverse boekhandels. Afhankelijk van de hoeveelheid belangstellenden wordt de oplage bepaald, ditmaal opgehoogd met een bestelling van het Waterschap Rijn en IJssel dat het boekwerk als relatiegeschenk weg wil geven.
TCTubantia
Tof! Die moet ik gewoon hebben. Ben helemaal enthousiast. Het klinkt in ieder geval erg goed. Nu maar eens afwachten wat de inhoudelijke kwaliteit wordt. In ieder geval krijgt het een plekje in de kast. De Buurserbeek, best interessant.
-
Robert
-
Robert
Boek over 90-jarig hotel ’t Lansink
HENGELO - Ter gelegenheid van de afsluiting van de huidige renovatie verschijnt begin volgend jaar een boek over hotel ’t Lansink.
Volgend jaar is het tevens negentig jaar geleden dat het hotel in het karakteristieke pand aan de C.T. Storkplein werd geopend. Het boek wordt uitgegeven door de Stichting Oald Hengel. In het boek belicht auteur J. Schwertasek de geschiedenis van het pand.
Schwertasek heeft onder andere gesprekken gevoerd met voormalig eigenaar Carel Weijschedé en met mensen die vroeger bij ’t Lansink hebben gewerkt, zoals Bert Hemmelder. Verklappen wil hij het nog niet, maar Schwertasek ontdekte ook bijzondere zaken. ‘Wat weinig mensen weten is dat ’t Lansink in het verleden cateringen in heel Twente heeft verzorgd. Ze kwamen dus ook bij de Enschedese textielbaronnen.’ Het pand is momenteel eigendom van de gemeente. Het boek kost bij voorintekening 15 euro.
Bron: TCTubantia
HENGELO - Ter gelegenheid van de afsluiting van de huidige renovatie verschijnt begin volgend jaar een boek over hotel ’t Lansink.
Volgend jaar is het tevens negentig jaar geleden dat het hotel in het karakteristieke pand aan de C.T. Storkplein werd geopend. Het boek wordt uitgegeven door de Stichting Oald Hengel. In het boek belicht auteur J. Schwertasek de geschiedenis van het pand.
Schwertasek heeft onder andere gesprekken gevoerd met voormalig eigenaar Carel Weijschedé en met mensen die vroeger bij ’t Lansink hebben gewerkt, zoals Bert Hemmelder. Verklappen wil hij het nog niet, maar Schwertasek ontdekte ook bijzondere zaken. ‘Wat weinig mensen weten is dat ’t Lansink in het verleden cateringen in heel Twente heeft verzorgd. Ze kwamen dus ook bij de Enschedese textielbaronnen.’ Het pand is momenteel eigendom van de gemeente. Het boek kost bij voorintekening 15 euro.
Bron: TCTubantia
-
Vincent1971
- Member
- Berichten: 1299
- Lid geworden op: zo nov 07, 2004 6:38 pm
- Locatie: Enschede
Vandaag dit boek door de bus gekregen. Eindelijk ! :banaan: Staat niet zo heel veel tekst in het boek is als het ware meer een fotoboek. Voor mij dus een ideaal boek
. Vele foto's alleen 1 mis ik er, van het volkspark. Zal de mijne ( heb er nog een stel in kleur eens opsturen ). Vind zelf die 'Van Heek' foto's erg geslaagd aangezien ik ze nog in zwart-wit heb.Kortom een geslaagd boek mag eigenlijk niet in de collectie ontbreken.
Een goed begin heeft geen einde
-
Vincent1971
- Member
- Berichten: 1299
- Lid geworden op: zo nov 07, 2004 6:38 pm
- Locatie: Enschede
-
ESG
Wie kent hier het boek: De Twentse Paradox. Van Marjolein Schenkel?
Ik heb het boek zelf nog niet gelezen maar het gaat over de rol van de Joodsche Raad in Enschede mbt de jodenvervolging. Er bestaat hierover ook een internetsite: http://www.joodscheraadenschede.nl. Een prachtige complete site met heel veel info en getuigenverslagen in film over de jodenvervolging in Enschede en de rol van de Joodsche Raad hierin. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Amsterdam, wist de Joodsche Raad hier wel veel joden te behoeden voor vervolging. In andere steden was de JR vaak een verlengstuk (uiteraard tegen wil en dank) van de bezetter.
Ik heb het boek zelf nog niet gelezen maar het gaat over de rol van de Joodsche Raad in Enschede mbt de jodenvervolging. Er bestaat hierover ook een internetsite: http://www.joodscheraadenschede.nl. Een prachtige complete site met heel veel info en getuigenverslagen in film over de jodenvervolging in Enschede en de rol van de Joodsche Raad hierin. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Amsterdam, wist de Joodsche Raad hier wel veel joden te behoeden voor vervolging. In andere steden was de JR vaak een verlengstuk (uiteraard tegen wil en dank) van de bezetter.
-
Robert