martinus schreef:Als kind in de jaren 60 veel gespeeld in de omgeving spoor zuid. Ook op het terrein waar nu de Aldi is gevestigd. Waar nu garage kolenaar zit zat vroeger een oud ijzer handelaar. Op het terrein van die handelaar lagen veel spullen uit de oorlog. Helmen van het Engelse leger, patroontassen, pistoolhouders ect,ect. Natuurlijk moesten wij van die spullen hebben om oorlogje te spelen. We gingen op en bepaalde dag tegen schemer naar het terrein en gingen onder het draad door om wat van die spullen te gappen. Gelukkig had niemand wat in de gaten en konden wij onze gang gaan. Toen wij later weer eens wat spullen wilden gappen, liep er een waakhond rond. We hebben ons kostelijk vermaakt met de spullen uit het leger.
Het Terrein waar nu de Aldi is gingen we vroeger met de fiets crossen, het was een hobbelig terrein. Op dat terrein was ook een kleine omheinde vijver met een doodskop in het gaas. We gooiden dan een steen in het smerige water, dat dan alle kleuren van de regenboog kreeg.
Ik vraag mij af of men die verontreinigde grond ooit heeft afgegraven.
Ook wij speelden met oude oorlogspullen soldaatje.Ik citeer weer uit mijn boek.
.......Zo langzamerhand moesten we ook weer geregeld naar school. Toch hadden we nog genoeg tijd om op strooptocht te gaan.Er was nog veel te beleven voor ons.Op de plaatsen waar de Duitsers hadden gezeten lag b.v. nog veel oorlogsspullen zoals munitie en wapens.Voor ons waren geliefde zoekplaatsen.o.a. in de omgeving van het vliegveld en de brandvijver bij het textielfabriek van Blijdenstein aan de Oostertraat.Het gebied van het vliegveld was toen vele malen groter als nu. Alle bossen rond om het huidige vliegveld waren toen militair terrein.En wat deden we met gevonden spullen? Wel wij deden oorlogje spelen.Maar daar werd door onze ouders zeer snel een eind aangemaakt.Later zetten we de koppen van de gevonden Munitie tussen de put en trapte de punt er af.....
Het kruit bestond uit staafjes van ongeveer 1 mm dik.Die staafjes rolde we in een stukje papier en staken dat aan.
Het siste en sputterde en stoof alle kanten op.Dat het levens¬gevaarlijk was kwam niet bij ons op. Aan de haven ,vlak bij de brug, waar nu het Industrie terrein is ,was toen een groot dumpterrein van legervoertuigen.Hier werden, toen de oorlog afgelopen was,alle legervoertuigen uit Twente opgeslagen .Er stonden honderden tanks, rupsvoertuigen ,vrachtwagens jeeps enz.
Alles netjes op de rij Uiteraard was het streng bewaakt en met een groothek met prikkeldraad afgesloten .Het was het onderste deel van wat nu het industrieterrein is ,het gedeelte tegen het kanaal aan Toen ons dit ten ore kwam konden we het niet laten om eens poolshoogte te gaan nemen. We kwamen tot de ontdekking dat daar best wat te halen kon zijn voor ons.
Dus na schooltijd en op de vrije woensdag middag gingen we er op af kropen onder het hek door en haalden van alles uit de auto’s en de tanks.Ze hadden toen van de prachtige koperen brandspuiten
Kleine dingen die je eerst op moest pompen en dan kon je spuiten.Die namen we mee en de periscopen sloopten we uit de tanks. Deze periscopen bouwden we in kistjes en dan konden we om een hoekje kijken.
Dat ging goed totdat de bewakers ons op een avond stonden op te wachten.We kropen onder het draad door en waren net weer bij de tanks en .... hebbes daar gingen we mee naar de wacht. daar hielden ze ons de hele avond vast .Mijn vader haalde mijn om ongeveer 11.00 op.wat er allemaal afgesproken is weet ik niet .Wel weet ik dat ik vreselijk op mijn donder heb gehad.Daar was mijn vader nooit zuinig mee.
Neem de mensen zo ze zijn,er zijn geen anderen.