Enschede-Stad.nl

Hee is van ’t hondegeleuf; hee hef leawer ’t vlees dan de böt.
Hij heeft een hondengeloof; hij heeft liever het vlees dan de botten.
Hij is erg materialistisch ingesteld.



De hond is gestorven,
Hij gaf nog een pootje,
De worst was bedorven,
Hij legde het loodje.

lej weet nich of iej 'm bie 'n kop of 'n stat hebt.
Je weet niet wat je aan hem hebt.



aait lögnbuul
a'j zegt da'j leegt
en ie sprekt doarmet
de woarhead
dan leeg ie
en a'j zegt da'j leegt
en ie sprekt doarmet
nich de woarhead
dan leeg ie ok
aait lögnbuul
ben frey oet heupkes heui.

As de tied d' r is mot de man d'r wean.
leder sterft op zijn/haar tijd.


Op het zaand
Op het zaand bin ik verwekt en op het zaand geboren.
Op het zaand heb ik learen spöllen tussen heide en 't koren.
Op het zaand he'k lief-ehad, he'k geluk verwörven.
Op het zaand heb ik stoan hulen toen 'k niet wieder dörfden.
In het zaand zult ze miej straks leggen as ik bin estörven.
Willem van Noesel.

Daor kraeijt gin haan naor.
Daar wordt niet meer over gesproken, dat komt nooit aan het licht.
Het volksgeloof wil dat, net zoals de haan die in de bijbel voorkomt en die het verraad van Petrus 3 maal bekrachtigde door te kraaien, een haan door te kraaien misdaden en misdadigers aanwijst.





“K heb de leste tied (a wa ruum 3 wek) onmeundig last van pien in de rug.
De pien zit zon betje bie ’t statbötke en döt mie deankn an joarn lead’n toen ‘k nen hernia had.
Ik weet nog van toen dat plat liggen het beste was tot da’k operereerd werd.
Dus wa’j dooi ie goat af en too noar ber hen en prebeert te sloapn en op andringn van mien keender en mien zuster nem ie dan ok nog paracetamol in. ( ik bin gin tabletn sloeker).
Mar de pien geet nich oawer dus dan mar nen aofspraak maakt met zo’n strieker. (Fisio).
Het veurdeel van teagnwördig is dai’j rechtstreeks noa zo’n striekerd könt vrogger mos ie natuurluk eerst noar oen hoesarts hen. Ik bin noe a 2 moal bie dat meanske wes mar veur dat ze begeent te striekn wilt ze natuurluk eerst allns weten. Hoe ‘t met oe geet; wai’j oawer dag doot enzo voort enz voort.
Ik mot earluk zegn dat ze wa begrip har veur de situatie woar ik de leste tied in verkeer. Heel völ hef natuurluk te maakn met familie omstandigheden en ik weet zölf wa dat is nich mis.
Mar vanmiddag gelukkig weer ’n betje opknapt noar dat ik nen heeln gezellige middag heb had bie’j het Hofje woar mien vrouw INEKE wordt verpleegd

’t Leaven is as ’n keenderhemd, meestieds te kort.



‘t klömpke

Doar dreef ’n klömpke in de sloot, een klömpke zoonder roer
dat heel allenig zeiln ging en tuske de biezen voer
’t was ’t klömpke van een wich met töwkes en nen mast
’t raakten in ’t greune kroos gin meanske heul ’t vast’
de moo dee har ’t zeil maakt en doar heurdn ne vlag biej
de vaa den har ’t op tuugd wat was dat kealke bliej
’t klömpke dreajden hen en wier en ’t jeunkn was good te pas
toen gung de va wier an het woark, de moo: zee dee de was’
mear toen ’t tied van etten wör raaktn mooder slim van slag
umdat zee an de waterkaant niks as ’t klömpke zag
Öar leve kealken was d’r nich, zee vleug noar boeten too
zee reup zin naam veraltereerd gin meanske zea d’r: “joow!”

Doar steun ‘n klömpke op t dreswaar dat wör as skat bewoard
as de vaa noar ‘t klömpke keek dan roptn hee an zin board
en as de moo as al laat was ‘t in de haand nöm
dan flustern zee zin naam woernoa de troanen kömn

Ie mot heel völ weetn, aij wilt weetn ho weinig aij weet.


Duustere dage veur kerstmis
In dizze duustere dage veur Kerstmis,
geet ow völle deur de kop, bli-jschap, en soms 'n groot gemis.
't Letste is bi-j mien en völle andere mensen 't geval,
I - j gaot dan deur 'n diep dal.
Maor samen stao'w stark!
Wi-j maakt daorvan völle wark!
I-_j helpt en steunt mekaar,
da's fijn, echt niet raar.
'n Stevegen arm um ow heer,
dat he’j neudeg in 't laeven, keer op keer
Kiek 's naor de zunne, kiek ok naor de maon,
dan pas kö’j weer wieter gaon.
En ok al dut ow, diep in ow harte, alles zeer,
hol van mekare, telkens weer!
Want elken margen is weer ’n ni-j begin,
daor vin i-j steun en liefde in.
Fijne kerstdage en gelukkeg ni-jjaor,
volgend jaor stao ik weer met ni je gedichten veur ow klaor.
De ene kere is 't bli-jschap, de andere kere verdreet,
maor steun en liefde in 't laeven, dat is 't, waor 't hier um geet.
Miep oet Dinxperlo.

’t Geet oe good, bie al wa-j doot.
Het ga je goed in je verdere leven.


Wat toet 't daor toch?
Wat toet 't daor toch van wieden?
Daor kleenkt van allen kaant
'n Leed van zeut verblieden,
Dat jach mien hett' in braand:
Den Mirreweenter-hoaren
Röp wear in Tweantelaand!
Wat röp den hoalten hoaren?
Wat blös hee veur meziek?
"Het Keend wodt oons geboaren,
Het keend zo loveliek!"
Bliev' blaozen, hoalten hoaren
Dien leed - an zin zo riek!
Toon Borghoes

Ie könt wal es um raod vraogen, mer ie mot ’t oe eigen verstaand ok wa gebroek’n.



Ballade
De dag is lech en de nacht is zwart
en ik heb vanoavnd gin zit in t gat.
Miene gedachtn zweaft alverdan hen
noar n Hölterhof in t wiejde Aamsven.
Wet iej dan nich wat ze doarvan vertealt?
Heur iej dat gehuul nich in t Allemansveald?
Wet iej nich wat dat is, dat gereenkeldekink?
Ik wet t ok nich. Vroag t Cato Elderink.
Willem Wilmink

Vrede is 'n iets, dat nooit ‘n means zal kunn’n begriep’n, vrede is onmeanseluk.



'DE KARSKAARTE'
't Was in die doonkere daage vuur Kerst,
De postbode had ziene breemntassn vol eperst,
Toen zien oog veel op ne Karstkaart met gedicht,
Den an de Kerstman was ericht,
En bliekbaar duur'n kind eschreemn was,
Per oongelukke det e d'r 'n stuk van las,
“Lieve Kerstman” las e gauw,
“Ik zou zo graag iets vragen aan jou,
Mijn papa en mama zijn gescheiden,
Maar ik hou zo veel van beiden,
Breng ze ALSTUBLIEFT dit jaar,
Al is 't maar voor even, BIJ ELKAAR!
Veel groetjes van mij, met een kus en een traan,
Laat ik deze brief naar Lapland gaan,
Mijn papa zal er wel voor zorgen,
Hij brengt de post rond, elke morgen,
Dan weet u alvast dat hij postbode is,
En dat ik hem zo vreselijk mis! "
De postbode, geheel ontdoan,
Mos effn op't muurtje zittn goan,
Toen zien ooge op 'n afzender veel,
Kreeg e 'n groot brok in zien keel,
Zag det 't zien eigen dochtertje was,
Kreeg 'n waas vuur de oogn en't gezichte zo blas,
Hee had ze al zolang neet ezene,
Hoe zèèr um det dee, det wus ginene,
Ma hoe't ok zol gebuurn,
Al zol't ok heel lange duurn,
Hee zol ziene klene meid, zien dapper besluut vanmorgn,
De allermooiste KARSDAAGE van eur Ièèmn bezorgn!
Ineke Smit Vukkink

Mangs is ’t better niks te zegn waant met zeen en deankn kö’j leu nich kreankn.
Het is beter niets te zeggen dan woorden te gebruiken die nergens toe dienen........



KASKINDTIEN
Achter in de oale boerschop hef det huus al joor'n estoan,
Ginnen schooier is vergevens door um onderdak egoan.
Door wont beppe biej eer zönne,zörgt veur 't huuswark en veur 't wich,
Umdat ziene vrouwe al nen joor of wat op 't karkhof lig.
't Is Kàsoavend, op de boerschop stille röste oaveral…………
Beppe zit en nèèit ne stekke, en de boer dut nimmendal.
Knech en meid zint noa de karke,met zien dreen zint z'op den heerd.
't Kleine deerntien zink nen leedtien,det 't in schoole hef eleerd,
Van Maria en van Jozef,en van 't kindtien in den stal,
Van den steeren, den de steê an de dree koon'gen wiezen zal.
En dan kump der eets gestommel Beppe zeg : „Net o-k wat heur',
Goat is hen, en zeet is too jong', door 's wel an de boavendeur'.
" Effen laeter zeet ze op den zul nen maeger'n schooier stoan,
Achter um steet ziene vrouwe, dee kan umtrent neet meer goan…….
As de Boer heurt, wat der goand' is, det de vrouwe is in nood,
Zeg e, det ze door munt blieven Beppe smeert eer 'n pille brood,
Dut eer 'n köppien warme koffiej,en dan maakt ze 'n lèger kloor
In de bedd'ste op de delle, smàtten lidt de vrouwe door
't Kleine deerntien is hen sloapen, 't weet neet, wat of der gebeurt,
Totdet 't wakker wödt en 't kleine schooierskindtien krieten heurt
Dan nemp Beppe eer mee en löt eer biej de luchte 't kindtien zeen
't Deertien is nog neet good wakker, 't is verwezen……… "t zeg alleen :
„Kàskindtien op oonze delle ? Beppe, wee hef 't hier ebrach ?"
Dan brech Beppe eer weer noa bedde 't is nog duuster, 't is nog nach
En as all's is in de röste, dan bidt Beppe, zee sleet nen kruus
En nen grooten, helder’n steeren schittert boaven ‘t oale huus
Johanna J. van Buren

Ie maijt nich teagn de kerk an pissen, mar d’r oaverhen geet ok nich.
Bepaalde dingen hoort men niet te doen, maar desondanks doet men ze toch.


An t prakkezeern an
vrogger doo'k nog
nen bössel was
hef mien moo
mie leerd
mien jong
doe magst mie
nooit teagn
de keark an plasn
seend dee tied
bin'k al vedan
an t prakkezeern an
hoo 'k fr oaver
henne zol könn doon
Ben Frey

Het Kerstverhaal in het Twents door Herman Finkers.
Kroamschud'n in Mariaparochie

https://www.youtube.com/watch?v=N1UU1QNrY8c

Twiefel nich an oezölf, dat doot aandern wa veur oe.
Twijfel niet over jezelf dat doen anderen wel voor je. Geef nooit een oordeel als je niet 100% zeker bent.


As ’t nich de bedoeling is um saomns snacks te etten,
woarum zit ter dan un lämpke in de koelkast?

Moos met 'nen trad wos.
Boerenkoolstamppot met een flink stuk worst.


Mijn moeder sprak bezorgd: ‘Oons Herman is kats op ’t rabat!’ Bij ons thuis sprak men erg plat. Nu spreekt men in Twente toch al erg plat, maar bij ons thuis sprak men wel héél erg plat. Kijk: de heer en mevrouw ‘Huiskes’, dat wordt in het plat heel eenvoudig: de heer en mevrouw ‘Huuskes’. Maar bij ons thuis werd ‘Janssen’ al ‘Huuskes’. Zo enorm plat spraken wij thuis.
En in 1968, u weet wel, toen Jan Huuskes de Tour de France won, stond ik weer eens te dromen in de slagerij. ‘En, wat zal het wezen?’ riep de slager mij wakker. ‘O, meneer, mijn moeder wou graag een zelfgemaakte rookworst.’ ‘En wat heb ík daarmee te maken?’ ‘O, dat weet ik niet, meneer.’ Ik had daar weer eens geen antwoord op en liep onverrichter zake naar huis.
Die middag schafte de pot wederom boerenkool zonder worst. Ik keek naar mijn bord en zag tussen de boerenkool een levende slak kruipen. Klinkt gek, maar nú nóg lust ik geen slakken.'
Fragment uit 'De cursus 'Omgaan met teleurstellingen' gaat wederom niet door' Herman Finkers

Hee döt naa oet de heugte.
Hij verbeeldt zich heel wat.



SCHIK.
Wat had ik een gein,
in de winkel van A. Hein.
Ik had inkopen daon,
af en too wil ik nog wel 's naor 'n andren winkel gaon.
Disse keer had ik toch geluk!
Ik had ne Duutse tante tuk!.
Ne struise dame, koomp op mie af,
echt, ik stao helemaol paf.
Dikken poeier en lippenstift op de snoet,
ze kik mien an, die toete!
"Darf ich Ihnen einen Euro geben?"
"Boh jao", zeg ik zonder kleuren, "ie ‘j magt der mie wal tien geven!"
Ze trök mien de kaor oet de haand en löp weg,
ik denk nog: "Dame ie ‘j hebt pech!"
Wat zul i-j straks foetern en schandalen,
want veur disse kaor hoom ik niks te betalen!

Mo’w eers mar is zeen, dan köw aaltied nog wieder kiek’n.
We moeten eerst maar eens zien; dan kunnen we altijd nog verder kijken.
Een ironisch gezegde op het gebruikelijke uitstellen van beslissingen.


Niej joar

‘t Niej joar deent zik wier an,
wat vot is, dat he’w had!
Wi’j streupt de mouwn op en pakt an
en goat met ’t Nieje wier op pad.
Het Twentsche volk, toa’j as wit leer,
lukt het dit joar ok wa weer!
Mär wa’j ok almoal zölt besloetn,
zeag’n van boawn, doar kö’j nich boetn!

Gé Nijkamp Boorn.

Mangs is ’t better niks te zegn waant met zeen en deankn kö’j leu nich kreankn.
Het is beter niets te zeggen dan woorden te gebruiken die nergens toe dienen........


Gedachtn op Ooldjoarsoavnd
n Joar laank hebt wiej krabt en kleait;
Noe goa-w van Oold noar Niej.
Zoa at de blaar van de böam ofweait;
Zoa weait 'n joar veurbiej...
Wiej kiekt es um, bliewt stille stoan:
Hew 't good doan disse tied?
Voort zölt de toornklokn sloan:
Twaalf uur, - dan is 't zoawied!
'n Joar is laank, 'n joar is kot;
't breg oons bliejdschop, ok pien;
Hier steet 't leavn, doar 'n doad;
Nich aajt is 't zunneschien!
Loat oons veuroetkiekn en vroagn:
“Wat breg de nieje tied?",
Want twaalf moal zölt de klokn sloan:
Niejjoar! - 't Is zoawied...
Willy Friedrich

Vroger hadn keender snotterbeln, rechtevoort hebt de snotterbeln keender.
Vroeger hadden de kinderen snotterbellen, nu hebben de snotterbellen kinderen.
Uitdrukking van ouderen die menen dat de huidige generatie niet in staat is kinderen op te voeden.



Oald nie’j joar
Ende van het joar een nie’j begin.
Goeien of slechten zin
Gao vol mood altied vedan
En nemt het er zoo noe en dan van.

[quote="GerritHondelink"]Vroger hadn keender snotterbeln, rechtevoort hebt de snotterbeln keender.
Vroeger hadden de kinderen snotterbellen, nu hebben de snotterbellen kinderen.
Uitdrukking van ouderen die menen dat de huidige generatie niet in staat is kinderen op te voeden.

Een mooi gezegde. Ik hoor het mijn oudtante omstreeks 1960 (ze was van 1875) nog zeggen. Het is dus iets van alle tijden. De meeste snottebel'n bint goed terech komm'n.

Een mooi gezegde. Ik hoor het mijn oudtante omstreeks 1960 (ze was van 1875) nog zeggen. Het is dus iets van alle tijden. De meeste snottebel'n bint goed terech komm'n.[/quote]


Dat denk ik ok wa. Hoowel ik de laatste tied ok weer begin te twiefeln an je jongste generatie loaw ma zegn dee noe in de leaftied bint van het basis onderwijs.