Verbazing, afgrijzen en lichte euforie bij bezoek aan het nieuwe azc in Enschede: ‘Ik zou hier dood gaan’
Kijkje bij de woonunits op het azc aan de Parkweg. © Reinier van Willigen
MET FOTOSLIDEWat is er lang over gepraat. En hoeveel weerstand moest er niet worden overwonnen. Maar vrijdag 15 november komen dan toch echt de eerste bewoners naar het nieuwe asielzoekerscentrum aan de Parkweg. We nemen alvast een kijkje. „Ze hadden heel Enschede moeten uitnodigen.”
Michel Hasselerharm 09-11-24, 15:56
De schrik staat op haar gezicht. Ze slaat een hand voor de mond. Moeten ze hier straks met z'n negenen in leven? „Waar moeten ze dan een stoel neerzetten? Dan kun je toch niets anders dan de hele dag op bed liggen.” De Enschedese is oprecht ontdaan. „Ik zou hier dood gaan.”
De vrouw is deze zaterdag een van de eerste bezoekers van het nieuwe asielzoekerscentrum (azc) aan de Parkweg in Enschede. Voordat de eerste bewoners komen, mogen politiek, media en leden van bewonersverenigingen een kijkje komen nemen. En dat leidt tot heel verschillende reacties.
Verbazing over kluizen
Verbazing overheerst. Over hoeveel er de komende week nog moet worden gedaan om de eerste bewoners vrijdag welkom te kunnen heten. Maar ook over de ruimte die er is in het hoofdgebouw, het voormalige onderkomen van installatiebedrijf Kooij. „Ik ben totaal overdonderd. Wat groot! Dat zie je er aan de buitenkant echt niet vanaf”, aldus een van de buurtbewoners.
Meer verbazing: wat doen die twee kluizen op de eerste verdieping? En wat moet het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) er mee? „Geen idee”, zegt locatiemanager Remko Kootstra. „Beneden zit er nog een. Ze zitten er nu eenmaal. Dus blijven ze zitten.”
Grote leslokalen en veel kleine ruimtes
Zoals het COA feitelijk het hele gebouw ongewijzigd overneemt. Natuurlijk wel na een frisse opknapbeurt en met nieuwe toiletten en alle andere voorzieningen die er nodig zijn. Maar de indeling is zo goed als in stand gebleven. Waardoor er bijvoorbeeld veel ruimte is voor taal-, inburgeringslessen en andere educatieve bezigheden voor de vluchtelingen. „Wat dat betreft, is het vrij luxe”, vindt Kootstra.
Nog iets wat opvalt: het enorme aantal kantoorruimtes. En die gaan allemaal gebruikt worden, weet de locatiemanager. „We gaan hier samenwerken met zeven serieuze partijen. Zoals GGD, huisartsen en Vluchtelingenwerk. Die hebben allemaal hun eigen plek nodig.”
Kootstra is blij met de nieuwe locatie. „Ik zie de drukke weg die hier voorlangs loopt ook heus wel. Dat is niet prettig. Maar de omstandigheden hier zijn zoveel beter dan bij het vliegveld. Niet alleen voor ons, maar zeker ook voor de bewoners. Ze kunnen hier bijvoorbeeld zelf koken. Dat is heel belangrijk voor ze.”
Schrikken van kleine kamers
Tijd voor een bezoek aan de woonunits. Ze zien er, met de houten balustrade op de eerste verdieping, bijna vrolijk uit. Binnen komt de schrik. Natuurlijk, ze moeten nog worden ingericht met de juiste bedden en kasten, maar met name de smalle kamers grijpt sommige bezoekers naar de keel. „Dat is dus waarom we er zo op tegen waren”, zegt een van hen. „Zo veel mensen die die zo dicht op elkaar komen te wonen. Drie kamertjes voor negen bewoners, dat kan gewoon niet. Ze hadden ze veel beter op het vliegveld kunnen laten.”
Karin Robers denkt daar heel anders over. „Vergeleken met het vliegveld, is het hier het Hilton.” De Enschedese is behalve buurtbewoonster ook taalcoach voor de vluchtelingen. Dat was ze al in de noodopvang en dat wordt ze ook op de nieuwe locatie.
Drie dagen van de kaart
In die hoedanigheid heeft ze aan den lijve ondervonden dat er nog veel weerstand in de buurt is tegen het nieuwe azc. „Een van de buurvrouwen, die ik normaal nooit spreek, sprak me aan. Ze had gehoord dat ik hier werk. Ze schold me helemaal stijf. Dat ik dus meehielp aan het naar de buurt halen van moordenaars en verkrachters. Ik ben de confrontatie verder niet aangegaan, maar ben drie dagen van de kaart geweest.”
Daarom is ze blij dat het azc deze zaterdag bezoekers ontvangt. „Als het aan mij had gelegen, hadden ze heel Enschede uitgenodigd. Openheid is het enige dat tegen zulke vooroordelen helpt. Laat zien wat je doet en leg uit waarom. Zeker voor jongeren is dat van belang. We zijn een keer met school naar revalidatiecentrum Roessingh geweest. De kinderen hadden geen idee dat daar leeftijdsgenootjes lagen. Laat staan waarom. De volgende dag hadden ze het nog maar over een ding: hoe ze die kinderen konden helpen.”
Schoolklassen zijn welkom
Kootstra laat weten dat hij zeker open staat voor bezoeken van bijvoorbeeld schoolklassen en dat er een goede kans is dat er in een later stadium open huis wordt gehouden. „Transparantie is voor ons van groot belang. Er is zoveel misinformatie. Net nog. Bij de woonunits. Een van de bezoekers zei: ‘dus hier komen de huisartsen’. Ik vroeg hoe ze daar bij kwam. Dat wist ze gewoon, zei ze.”
Maar goed, hij heeft nauwelijks de tijd om daar nu bij stil te staan. Er moet nog veel gebeuren voordat vrijdag de eerste 240 vluchtelingen verhuizen van het vliegveld naar de Parkweg. Zaterdag volgen de anderen. Dan blijft er nog wat plek over om tot het maximum van 550 bewoners te komen. Want dat was de harde eis van de Enschedese gemeenteraad om akkoord te gaan met het azc. „Ik denk dat we dat aantal niet eens gaan halen”, zegt Kootstra.
Volgende week maandag wordt de noodopvang gesloten. Dat is strikt gesproken een paar dagen te laat. Enschede heeft, op straffe van een dwangsom, het COA gesommeerd dat die op vrijdag 15 november leeg moet zijn. „Als ze daar een punt van maken, moeten ze dat maar doen”. Kootstra maakt zich er niet druk om. bron:
https://www.ad.nl/enschede/verbazing-af ... ~a4cb31ac/