Enschede-Stad.nl

De hoonder hebt ’t gat op ’t dorp anstoan.
Dit houdt in dat de eieren duur zijn.

Wi'j hebt het noe ja völ better as in mien jonge tied.
't Is noe ja net of' t nich op kan en dan klaagt de leu ok nog.
Op oons kleen boernspilke was 't ok 'n bedroowd spil en alns wat wi' j mar zo luk missn kon’n wod’n vekof.
'n Ei kreeg wi'j ja nooit an de lip, de hoonder zattn a met't gat noa de stad op 't nus, want doar mossen alle eier vekof wodn.

Loat de haan is wappern.
Laat de handen eens wapperen. Doe eens wat.

Harry pröt met zien kammeroad: Wa’k ’t leefste doo ’n heeln dag?
Viske bekiekn in ‘t aquarium.
En wat veend oene vrouw doarvan?
Dee interesseeert het totaal nich wa’k zo daagns op ketoor doo!

Het was vandaag weer bes weer veur ofgemeaide groond, zoas mie moo zea.
Dan ha’j reagn,


't Oale Jans Spiekerbos was in Eansche noa 'n Notaris wes um 't een en anner te loatn vastleggn veur 't noageslacht.
Hee veuln zo heanig an dat hee toch wa de meeste proemn oet'n pot har visket,'t weark was d'r al lang of.
As hee dan wier de stroat opgeet, treft hee ne jonge Heils soldoate, 'n bizeunder mooi wicht van 'n j oar of achteen.
't Wicht heul hem ne kollektebus veur. Jans vrög woar of 't veur is. Zeg't wicht: "Dat is voor de Heer!"
Jans krig de knip oetn tuk en visket d'r nen geuln oet um in dee bus te doon.
Mar dan inees bedech hee zik, en stek 'n geuln wier vot. En dan zeg hee: "Wicht, dow bis ja nog zo mooi joonk en ik bin a wied in de tachentig.
Ik zee de Heer völ eerder as dow. Ik kan 't Hem ja better zölf in de haan doon."

'nen doodshèmp hef gin'nen tuk.

Hendrik schreef:'nen doodshèmp hef gin'nen tuk.

Ja mooi he'’? Ik ken ook nog de volgende variaties.

Wat is het Leven? Niks anders as bokse an, bokse oet, totdat ze oe nen jas antrekt waor gennen tuk in zit. Dit was 't hennekleed (het doodshemd).

‘t Leste heamp hef gin tukken. ’t Laatste hemd heeft geen zakken. Je kunt niets meenemen als je dood gaat (laatste hemd = doodshemd). Waarom veel geld en goed verwerven? ’t Blijft alles achter bij het sterven.

Wes wiezer as aandern, met vertel ze 't nich
Spreken is zilver, zwijgen is goud.


Met weinig weure
Mangs he' j gen weure neudig,
um mekaander wat te zegn,
en kö'j ok zonder weure,
nen heeln hoop oaverlegn.
Het lig mér, woer ' j oe opstelt,
of ie mekaar vertrouwt.
Met leefde en weinig weure,
wodt völ!e op'e bouwd.
Jannes Slot.

Hee et zo vet, dat de luus em van 'n kop gliedt.


Ongedeerte (1)
As't zommer wod dan bint ze d’r dan vleegt ze oew um'n kop.
De mugn en de wespn ze zet zich oaweral op.
Loop wiej mer effen in’n bos dan bi’j vaak nig alleen.
Want veur da’j 't in de gaten hebt zit dee smakkers op oew been.
En as't dan mer bie’j röstn bleef dan was't nog nig zo slim.
Ze boort zich deep in oew vel dat is dan vaak't begin.
Dach en nach mo’j krabn ie weet oew hoast gin road.
Dus bedeank ie oew wal effen veur da’j weer noar'n bos hen goat.

Alle baat helpt, zea de mug en hee pissen in de zee.

Ongedeerte (2)
Lest zat ik boetn met’n glas wien en de vrouw dee dreunk Sinas.
Toen't aarme schoap wol dreenkn zat d’r wespe an heur glas.
‘t means begon te gill’n ……too nig lachn .... doot is wat!
Mer dat ondeer vleug mie al um'n kop dus dat zat mie nig zo glad.
Toen in èènmoal zat e op toafel en ik dacht ... dat geet mie nig mis.
Now za'k oew dan is good loatn weetn hoo völ.... of twee moal vief is.
Ik heb toen wa zo onwies hoawn dat doo’k van mien leavn nig weer.
De heele toafel dee vleug um... en de voest dee dut mie noe nog zeer.

Hee kreeg good op zien falie.
Een pak slaag gekregen. Flink op zijn donder.
Een Falie was een zwarte omslagdoek die vrouwen om de schouders of over het hoofd droegen.
Oorspronkelijk kregen dus alleen vrouwen op hun falie. Het is net zoiets als een pak op zijn broek geven.
Het kledingstuk symboliseert het lichaam dat het pak slaag krijgt.


Gert-Jan wil nich mear noar school
Gert-Jan koomp thoes van school en zeg teegn zien mooder:
Ik heb twee reedn um nich mear noar school hen te goan.
Eastens wor ik altied pest deur de wichter.
En tweetens wor ik ok altied pest door de jongns.
Noe, zeg zien mooder, ik heb twee reedn woarum ie mon’n wa
wear noar school hen goat:
Eastens bin ie 43.
En tweetens bin ie doar onderwiezer.

Liek um liek.
Bij elkaar uit de portemonnee blijven; tot wederdienst bereid zijn.
Liek ankiekn. Recht in de ogen kijken.
Liekoet. Rechtuit
Liek in ’t gezicht zeggn. Recht voor z’n raap Geen blad voor mond nemen.


Koomp een twents boertje bie ’n autozaak, kik ’n poar uur roond en vröag dan: Hebt jullie ok ’n mooie moderne waagn veur mien vrouw???
Dan schudt den verkooper met ’n kop.
Spiet mie meneer ; ruilen dow wie hier nich.

Ie mot nich in nen kaorf melk’n.
Geen nutteloze handelingen verrichten. Geen onnutte dingen doen.


Zit ’n Amerikaan teagnoawer Opoe ’n uur laank kaauwgum te kaauwen.
Zegt Opoe: Hoofst nich aldeur teagen mie te proaten mien jong ik bin doof.!



A’j stoat kö’j het ok wal ’s nich zeen zitten.

Wat licht liekt, zal vaak lastig goan, ho zwoarder de hamer, ho lichter het sloan.
Wat gemakkelijk lijkt, zal vaak lastig gaan, hoe zwaarder de hamer, hoe gemakkelijker slaan


N KLAPSTOOL
Ik lig hier in mien klapstool
Ik lig hoast op mien kop
De vuegel dee fluit boamn mi'j
De zunne zit in n top
Roond um mi'j zund lechvlekkn
Het Lech steernt duur de blaar
De knee zit vol met, lechkringn
Nen puzzel duur mekaar
De katte vlucht gauw achter mi'j
Ik kan ne net nich zeen
Ik kan toch wa iets ummekiekn
Ma goar dan van de beene
Ik lig now noast mien klapstool
Mien klapstool lig noast mi'j
Beire halfwat in de zunne
En beire eemn bli'j
Theo Vossebeld

Nen döl kan meer inkopen dan tien wies`n könt sliet`n.
Een gek kan meer inkopen, dan tien wijzen kunnen verkopen.


Ne koopman
Een joar of wat leedn, zo begun Hennik zien verhaal, kwam d'r n'n antiekkoper bie ne boer.
Noa wat hen en wear proatn, blik dat den boer niks wol verkoopn.
Mer den koopman har allang zeen dat de kat melk zat te slobbern van'n schöttelke, dat wal honderd gulden weard mos wean. En den koopman wus ok wa, dat as hee doar dreks noa zol vroagn, 'n boer meteen deur zol hemn dat dat ding wearde har. Dus prebeern 't aanders. Ongemearkt stelln de koopman zien vroag. Zeg boer, wil ie dee kat nich vekoopn, ik heb zo'n las van muuze bie't hoes. Nee, zea'n boer, nee de kat wil wie nich kwiet.
Viefteen guldn, zea de koopman. Nog veur gin viefentwintig, zea de boer.
Viefendettig, deu'n koopman 'n niej bod, en dat is 't leste. Geluk zea'n boer.
'n Koopman grip de kat en zet um achter in'n auto en zea: Tja, da's mie ok wat, no mot dat dear tot venoamd hier zitn, tot ak thoes bin, en dat zoonder dreenkn, too boer kank 't schöttelke met melk nich van ow kriegn, dan hef dat dear ok iets veur oonderweg.
Zo dach'n koopman het te kloarn, zo ongemearkt in de proat. Mer 'n boer, lang nich gek, zea: Nee, beste kearl, dat schöttelke wik nich kwiet, da's geald weard, want doar he'k al viefteen katn op vekoch.

Hee kent alle talen, behalven betalen.


Twee jonge boern bint op stap in de stad.
Hennik die vrouw door an dat toafeltje zit; knipoogt steeds naor die,
woarum goai’j nich naor heur too?
Zeg Hennik ik wocht tot ze heur koffie betaalt hef.

Deanken is zwoar, mer ’t kan völ problemen bespoaren.


HART OONDER 'N REEM
Zaorgen en teggenslag in het laeven, daorvan krig elkeen wal zien part.
Veur 'n enen is 't soms de meuite nich, doch veur nen aander vaak heel hard.
Mangs hangs der doonkre wolken. Dan zut het der zo best nich oet.
Meer achter dee wolken schient de zun. Waest dus nich bang; het koomp wal goed.
Geet het ees nich zo as doe wils, Zit dan nich bi’j de pakken neer.
Trek di'j der now meer niks van an. Straks lukt het allemaol wal weer.
En liekt 'n tokomst wat soomber to, bedaenk: het koomp vast wal terecht.
Want 't hef nog nooit zo duuster west, of 't wör toch aaltied wal weer lecht...
Georg Frieman Enschede

Joonk wean zol mooier wean ast wat later in't leamn kwam.
Er is zoveel om van het leven te genieten, dat het vaak te vlug voorbij is.


Röst.
Het grös is nat.
Wie loopt weer langs den boom
Dèn oonze namen dreg
En oew ogen hebt
Ik hoal van oe zeg.
Wie röst nog wat
Op mienen jas,
dèn ik dur veur oe neer heb leg.

Oaver ledder en waagn spi-jn.
Erg moeten overgeven.


De griep in de hoed.
Een pa daagn was ik na slecht te pas; rillerig mangs en pien in de kop.
Het etn wol mie ok nig smaakn zelfs mien vlees dat kree'k nig op.
Soams dan kreup ik met'n n asprientje of met'n konjakje vrog in ber.
Mer al dat spul wol mie nig helpn de griep dee zat al völs te ver.
'n Aandern monn toen kwam ‘n dokter den hef mie deunig onderzoch
Hef mie toen wat veur schreewn a ‘k ter an deank preuf ik"t nog.
Zeek wean leu dat is een kruus heur streepn teln op't behang
Dage dee oe aans te kot leekn doern oe dan wal ees zo lang.
ledereen kump met fruit anslepn ik dacht mangs hoo krieg ik't op.
Kon ik mer nen grootn toetn vol ruiln veur'n luk betterschop.
Doarum mu'w biej al oonze weansn veural op een ding heel good letn.
Ne goeie gezoondheid is ne riekdom mer dat wödt alle dage vergetn... !

Vri'jen hoof i'j gin mense te laern, Dat greuit der in as smaak in paern.
Vrijen hoef je niemand te leren, dat groeit er in als de smaak in de peren.


Met de borsten veuroet zeilt vrouw Siepel de kamer binnen.
Noe moi’j oe toch veurstelln zit oonzen dochter bie dat jong op schoot en hebt ze ’t lech ok nog oetdoan.!
Zeg de Va den jong bevalt mie wa hei’j spoart lech en broekt mar èèn stool.

Den kö'j wa vuur nen ceant nen boonnstok op 'n kop anpeuntn, mag ie’j ok nog 'n moal mishoawn.
(Voor geld mag bij die persoon alles).

Twee tukkers goat naor Amsterdam um het Nederlaands elftal te zeen.
Umdat ze doar ook slaopen mot vroagt ze bie de portier wat ’t kosten mot.
Eerste verdieping vieftig euro; tweede veertig; ’n derden dertig en de vierde viefteen euro heren.
Zeg den eenen: Ie hebt ’n mooi hoes, meneer. Alleen het is nich hoog genog.

Dee’ t leam’n nemt zo ‘t komt wod nooit teleursteld.

Rekkenen!
In dat tehoes met amoal leu,
Dee't in'n kop nich in de rieg hebt.
Dee prakkezeert in dat miljeu.
Wödt eeast nog test, hoo of ze't hebt.
Veurdat ze wear noar hoes könt goan
Doar hebt ze oonwies good an doan.
'Hoovöl is, Karel, twee moal twee?'
'Da's gauw verteald: dat is april!'
Hee höw zich trots moal op de knee:
Hee wus goddaank wear 't verschil.'
'Nee', zear'n therapeut, 'dat is nich good.
'Dat scheealt nog wa nen vingerhood.'
'Wist doe dat, Hemman, twee moal twee?'
'Dat zok wa deankn, joa dat zo’k,
Da's veernzeumtig - herejee.
Woarum maak ie oe toch zo drok?'
'Dan kaanst ok, Hemman, wa vergetten:
Wiej zölt, ok die, mear tied toomettn.'
Dan vreug hee an den deardn man:
'Noe Jan, hoovöl is twee moal twee?'
'Da's veer! Dat week wal, noevedan.
'k Dreunk nich veur niks kamilnthee!'
En'n therapeut, den nam hem mèt:
Noar'n directeur: 'Goddaank, den heft e-rèd!'
Den was ok blier. Een van de dree...
En biej de veurdeur vreug hee opgelucht:
'Hoo kwamst doarop: van twee moal twee?'
'Oh, makluk zat; doar wak nich veur beducht.
Ik trek april van veernzeumtig of.
Want noe w’ik gearn es met verlof!'
Hendrik H.J. Haverkort