Bekende Enscheders

[Arie]

mooi , dan maak ik ook nog kans een bekende enschedeer te worden...

Ja hoor, van mij mag het

[Vincent1971]

mooi , dan maak ik ook nog kans een bekende enschedeer te worden...

Ja hoor, van mij mag het

Van mij ook

[Veteraan]

Berucht ben je al! Gelukkig maar.

[hans]

yep , dat scheelt weer.

[Veteraan]

PR kost veel geld. Dat spaar je mooi uit.

[hans]

en vreemd genoeg rolt het geld naar je toe als je maar bekend genoeg bent, zie de kardashians en consorten.
dat is me iets te veel van het goede.

[Veteraan]

Da's maar tijdelijk. Zodra de lol eraf is zakken ze als plumpuddingen in elkaar. Allemaal gebakken lucht. Leeg. Geen reden om ze te benijden.

[Arie]

op 1 december j.l. is op 72 jarige leeftijd onverwacht overleden Jan Willem Berns.
Ik weet niet of hij een bekende Enschedeer is, maar ik beschouw hem daar wel toe. Hij had n.l. veel kennis van de historie van Enschede en heeft ook bijgedragen aan de boerderijboeken die door de Stichting Historische Societeit Enschede Lonneker zijn uitgegeven. Ik ken hem persoonlijk door mijn lidmaatschappen van de Oudheidkamer Twente en Stichting Historische Societeit Enschede Lonneker. Ik heb hem nog ontmoet op 10 september j.l. bij het Lonneker Molen Oogstfeest. Hij zat ook in de straatnamencommissie van de Gemeente Enschede. Uit het straatnamenoverzicht hiervan haal ik mijn informatie voor het topic "straatnaaambordjes"en "verdwenen straatnamen Enschede". Gisteren stond er in de Tubantia nog een artikel met de levensbeschrijving van Jan Willem Berns.

[hans]

betken vrog , rip.

[bartg]

Een bijzonder mens is van ons heengegaan.
Ik heb hem goed gekend. Samen hebben we de expositie 100 jaar jozefparochie gemaakt.
Ook heeft hij mij geholpen bij de foto expositie over 100 jaar Ons Huis te maken.
Een man met een enorme kennis over Enschede en een enorm archief.
Ik vraag mij af waar dat heen gaat.

[Arie]

J.J. van Deinse (1867-1947)

Jacobus Joännes van Deinse (roepnaam Ko) werd op 6 januari 1867 in Enschede geboren. Zijn vader, geboortig uit Hulst (Zeeuws-Vlaanderen), was doctor in de Wis- en Natuurkunde en werd in 1863 benoemd tot directeur van de pas opgerichte Twentsche Industrie- en Handelsschool. Aan dezelfde school behaalde de jonge Van Deinse zijn diploma in 1885. In tegenstelling tot een oudere broer en zus kreeg hij niet de kans te gaan studeren. Zijn nogal zwaarmoedige vader meende dat hij zich een derde studerend kind financieel niet kon veroorloven. In 1887 behaalde Ko van Deinse zijn onderwijzersakte. Hij oefende zijn beroep slechts één jaar uit. In 1889 werd hem een leidende functie bij de firma Gerh. Jannink en Zn. aangeboden. Gedurende 41 jaar was hij chef du bureau en fungeerde hij als vertrouwensman van drie generaties Jannink.

Van Deinse had een vriendenkring waarin sport een voorname rol speelde. Er werden door de vrienden lange wandeltochten door Twente gemaakt. Toen Jan Bernard van Heek in 1885 het voetbalspel naar Enschede haalde, werd van Deinse al snel secretaris van de Enschedesche Football Club. Ook was hij actief binnen de Gymnastiek en Schermvereniging Achilles. Sport was nog een elitaire bezigheid in die dagen. Van Deinse bouwde er zijn contacten op binnen het fabrikantenmilieu, die hem later nog van pas zouden komen.

Op 15 mei 1896 trouwde Ko van Deinse met Hendrika Bloemendaal. Zijn schoonvader Sander Bloemendaal was hoofdonderwijzer en actief in het verenigingswerk (onder meer volksbibliotheek, Rederijkerskamer Demosthenes) en was erelid van de vrijmetselaarsloge Tubantia. Hendrika Bloemendaal stelde, met haar inzet op de achtergrond, Ko van Deinse in staat zijn vele functies te vervullen en vele activiteiten te ontplooien.

Ondanks zijn Zeeuwse bloed bleek van Deinse zeer geinteresseerd in alles wat met het verleden van Twente te maken had. In 1889 was hij mede-samensteller (met zijn oud-leraar A. Benthem Gzn. en zijn a.s. schoonvader S. Bloemendaal) van de Gids van Enschede en Omgeving. De Oudheidkamer Twente werd in 1905 opgericht door J.J. van Deinse, Mr. G.J. ter Kuile en H.B. Blijdenstein. Met G.J. ter Kuile ging van Deinse op zoektocht naar 'oudheden' in Twente. Over zijn vondsten maar ook over Twentse folklore en geschiedenis hield van Deinse in de eerste vier decennia van de twintigste eeuw ontelbaar vele lezingen. Hij sprak voor zeer uiteenlopende gezelschappen en op vele plekken. Niet alleen in Twente hield hij zijn lezingen, maar in heel Nederland en zelfs in Münster en in andere Duitse steden. Voor hem zelf moet zijn lezing op 3 maart 1931 in London voor de Dutchclub een hoogtepunt zijn geweest. Hij was uitgenodigd door dominee J. van Dorp, die in 1929 vanuit Enschede het ambt van dominee van de Nederlandse kerk in Londen had aanvaard. Van Dorp was eerder speciaal op voorspraak van van Deinse tot dominee benoemd van de Hervormde kerk in Enschede. Behalve dat het een eer was een dergelijk verzoek te krijgen voor het houden van een lezing, was het een van de weinige lezingen waar hij ook nog een aardig bedrag aan overhield. In de jaren dertig sprak hij zelfs voor de radio (VPRO en KRO).

Van Deinse onderhield een uitgebreid 'netwerk', was gemakkelijk en plezierig in de omgang en kon goed spreken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij vaak werd gevraagd om voorzitter te worden van een vereniging of (ad hoc) comité of feestcommissie. Hij rolde telkens van het een in het ander. Tot zijn vele voorzitterschappen behoorden onder meer die van de al genoemde Oudheidkamer Twenthe, Duitsch-Nederlandsche Vereniging, Vereniging Koninginnedag, toneelvereniging Tubantia. Hij was bestuurslid van onder meer de Vereeniging voor Overijsselsch Regt en Geschiedenis, het Nederlandsch Openlucht Museum te Arnhem en de Openbare Leeszaal en Bibliotheek te Enschede. Ook binnen de Hervormde kerk bekleedde hij verschillende functies. Met de gemeente Enschede, i.c. de burgemeesters Bergsma, Rückert en Veen, was de verstandhouding uitstekend. Daarbij tekent zijn zoon S. van Deinse aan: 'de samenwerking met de gemeente liep altijd via de secretaris, zijn vriend C.F. Klaar, die er voor zorgde dat B en W de juiste beslissingen namen'.

Naast zijn gewone dagtaak bij Jannink en het vervullen van zijn vele functies, probeerde hij zoveel mogelijk de boer op te gaan. Zijn vriend G.J. ter Kuile sr. schrijft in zijn In memoriam voor de Vereeniging Overijsselsch Regt en Geschiedenis: 'En zo zijn wij beiden, dikwijls ook in gezelschap van vriend C.J. Snuif, jaren lang te voet of per fiets er op uit getrokken, 'de boer op'. Daar hij met iedereen direct gemeenzaam, 'kunnig', was, werd overal gepleisterd, 'gemeierd', geinterviewd, en maar vragen, maar uithoren naar de vroegere gesteldheid van 't voorvaderlijk erf, naar de waargerechtigheid, naar oogstgebruiken, levensverhoudingen, plechtigheden bij 's levens hoogtijden en kerkelijke hoge feesten. En dan maar noteren, voorlopig vastleggen'. Behalve informatie inwinnen bij de boerenbevolking, hield hij zich ook bezig met opgravingen en onderzoek naar grafheuvels, urnenvelden en landweren. De vondsten werden geschonken aan de Oudheidkamer Twenthe. Ook anderen vergezelden hem, onder meer Cato Elderink met wie hij veel contact had. In latere jaren trok hij veel op met Willem Dingeldein en Albert Meyling, die graag met hun dertig jaar oudere leermeester op pad gingen - Dingeldein met zijn fototoestel in de aanslag en Meyling met zijn camera.

Van Deinse publiceerde over zijn opgedane kennis in kranten en tijdschriften. In 1922 verscheen zijn levenswerk 'Uit het land van katoen en heide'; in 1925 verscheen de tweede vermeerderde druk. In 1939 kwam het tweede deel van dit werk uit en in 1950 verzorgde Willem Dingeldein een verzamelde uitgave. De duizendpoot van Deinse schreef ook gelegenheidsgedichten op aanvraag en bemoeide zich met de aankleding van folklorische evenementen. Zijn creativiteit kon hij op vele manieren kwijt.

Van Deinse is in bredere kring vooral bekend door zijn Twents Volkslied en de Twentse vlag. Het Twentse Volkslied dichtte hij rond 1926, maar hij vond het zelf 'niet zo'n grote verdienste'. Toch sloeg het meteen aan. Naar de melodie hoefde hij niet lang te zoeken - in de fabrikantensociëteit (ook wel de Aapclub genoemd) werd het Duitse studentenlied 'Ergo bibamus' vaak gezongen. Op de melodie van dit lied dichtte van Deinse een nieuwe tekst. Na het succes van het Twentse Volkslied werd van Deinse ook gevraagd een Twentse vlag te bezorgen. Er van uitgaande dat de Twentenaren van oorsprong Saksers waren koos hij voor het Saksisch ros als zinnebeeld van Twente.

Op 17 juni 1930 werd hij conservator van het Rijksmuseum Twenthe, waarin ook de Oudheidkamer Twenthe werd ondergebracht. Er waren bezwaren tegen zijn aanstelling, met name vanwege zijn leeftijd (hij was toen 63 jaar), maar ook omdat hij niet 'wetenschappelijk onderlegd' zou zijn. Ook van Deinse zelf zag er tegen op. Zijn vriend Jan Herman van Heek pleitte met succes voor van Deinse: 'Hij is als het ware de aangewezene om de belangstelling voor cultuur en het verleden van deze streken op te wekken en te leiden, vooral waar dit de bredere lagen der bevolking en scholen betreft'. Tijdens zijn jaren bij het Rijksmuseum Twenthe werd hij bijgestaan door de kunsthistoricus Prof. Dr. Karl Westendorp, met wie hij ook het Duits-Nederlandse tijdschrift Noaberschopp uitbracht. In 1937, op zijn zeventigste verjaardig, stopte hij als conservator.

Ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag werd hij zeer uitgebreid gehuldigd. In 1925 had hij al de onderscheiding van Officier in de orde van Oranje-Nassau ontvangen. Zo energiek en positief als hij gedurende zijn werkzaam leven alles aangepakt had, zo fysiek afgetakeld en somber was hij de laatste jaren van zijn leven. 'Het waren tevele jaren', zo beschreef zijn zoon de laatste periode.

Herman Haverkate sr. beschrijft in Jaarboek Twente de begrafenis van Ko van Deinse: 'De dodenklok van de Lasonderkerk dreunde over Enschede, toen zijn stoffelijk overschot werd uitgedragen. Alles wat Twente was liep in de rouwstoet mee. Felle jachtsneeuw stoof over de Oosterbegraafplaats. De dodenakker ging schuil onder een wit kleed en bedekte het zand naast de open grafkuil. Niemand van de aanwezigen verbaasde zich erover dat een rode vlag met het Saksische ros de kist bedekte. Ik denk dat dit de enige en laatste keer geweest is dat het Twentse bewustzijn zich op deze wijze manifesteerde. Aan het einde van de plechtigheid trad een dubbel-mannenkwartet uit Oldenzaal, onder leiding van Toon Borghuis, in de sneeuwstorm naar voren en hief het Twentse volkslied aan.' F.G.H. Löwik beschrijft in zijn dissertatie 'De Twentse beweging' (2003) van Deinse als de 'primus inter pares' onder de toenmalige regionalisten en trait-d'union met de fabrikantenkringen en regionalisten van bescheidener komaf. Zijn collega-regionalisten hadden wellicht (minstens) evenveel kennis van de Twentse cultuur en geschiedenis, maar de als een deftig heer overkomende, maar flamboyante, van Deinse was daarnaast belangrijk door zijn vele contacten en initiatieven op dit terrein.

Op 1 juni 1996 gingen de (als vereniging zelfstandig blijvende) Oudheidkamer Twenthe en de door Adriaan Buter opgerichte Twente Akademie op in het Van Deinse Instituut. De naam was bedacht door Adriaan Buter. Het instituut zou ruim tien jaar bestaan en is vanaf 2007 een onderdeel van Twentse Welle.

Auteur: Tonny Peters
bron: http://www.wieiswieinoverijssel.nl/zoek ... van-deinse

[Arie]

Olga Lowina, pseudoniem van Olga Helena Lewina Musters (Boekelo, 15 november 1924 – Rotterdam, 4 april 1994) was een Nederlands zangeres die zich op het jodelen toelegde. Mede door Lowina beleefde Nederland diverse jodelrages.

Wetenswaardigheden
Lowina is door haar vader vernoemd naar het kachelmerk OLGA. In 1974 werd zij benoemd tot ereburger van de Oostenrijkse plaats Steinach. In 1988 stond zij in een uitverkocht Paradiso in Amsterdam. Zij was getrouwd.

In populaire cultuur
De naam van het personage Olga Lawina in de stripreeks Agent 327 is een parodie op het pseudoniem Lowina. bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Olga_Lowina

zie ook: http://www.mokumtv.nl/lowina.htm

[Arie]

Ter Mors grijpt naast ticket op 1500 meter: 'Onwerkelijk'
Gepubliceerd op: 29/12/2017

Ter Mors grijpt naast ticket op 1500 meter: 'Onwerkelijk'
Regerend olympisch kampioene Jorien ter Mors heeft zich vrijdag niet geplaatst voor de Olympische Spelen. In de laatste ronde ging het helemaal mis en eindigde ze als vijfde (1.56,91), kort achter Antoinette de Jong.

Ter Mors, regerend olympisch kampioene op de 1500 meter, wist zich op deze afstand niet te plaatsen voor de Spelen. De kopvrouw van Team AfterPay reed in de tiende en laatste rit in het uitverkochte Thialf de vijfde tijd (1.56,91). En dat was niet voldoende.

,,Ik weet niet wat er aan de hand is'', sprak een teleurgestelde Ter Mors na afloop. ,,Ik heb geen power in mijn lichaam." Ter Mors mag in Zuid-Korea wel de 1000 meter rijden. Daarnaast doet ze ook mee aan de relay met de shorttrackploeg. Ter Mors moest eerdere deze week al genoegen nemen met de negende tijd (38,91) op de 500 meter.
bron: http://www.tvenschedefm.nl/ter-mors-gri ... em?1057943

[Arie]

Een interview met Henk Elsink over Enschede op RTV Oost te zien en te beluisteren op: https://www.youtube.com/watch?v=CTzTuoOta3Q

[hans]

je zult toch zo te kakken gezet worden....

[Vincent1971]

Snap nu echt waarom Henk Elsink zo'n hekel had aan zijn afkomst.

[Veteraan]

Jan Medendorp? Nooit van gehoord! Wil ik ook nooit meer van horen. Wat een brok wrevel. Jakkes.

[Arie]

Theaterspektakel in Enschede gaat door: 'maar wanneer?'
Gepubliceerd: Woensdag 26 september 2018

Theaterspektakel in Enschede gaat door: 'maar wanneer?'
Theaterspektakel Stork! was zaterdag voor het laatst in Hengelo. Het volgende grote communityproject staat in Enschede gepland. Alphons Ariëns volgt komende zomer, of in 2020.

Hoeveel langdurige theaterspektakels en festivals kan Enschede tegelijk aan? Gerard Cornelisse, als producent verantwoordelijk voor Het Verzet Kraakt in Almelo (2017) en Stork! in Hengelo, neemt over ongeveer een maand de beslissing of de trilogie die in Enschede wordt afgesloten met Alphons Ariëns, in 2019 wordt uitgevoerd, of een jaar later.

Dertig voorstellingen
Volgende zomer 'aast' ook Hanna van Hendrik, een locatievoorstelling over het platteland, op Enschede. Vliegveld Twente zal daarvoor dertig keer het toneel zijn. Dertig voorstellingen voor maximaal duizend bezoekers per avond, in de zomer dat ook het spektakelstuk over de Enschedese priester Alphons Ariëns staat gepland én het festival Gogbot in de stad is; het zou zomaar te veel van het goede kunnen zijn. „Het publiek is dol op dit soort theater, maar je moet ook niet overdrijven.”

Het is niet de vraag óf Ariëns er komt, maar wanneer, geeft Gerard Cornelisse aan. Hij wil begin november de knoop doorhakken. Dan zal ook duidelijk zijn of Hanna van Hendrik, dat wordt geproduceerd door het Schouwburg Hengelo, voldoende fondsen heeft om het stuk komende zomer te kunnen realiseren.

„We willen hoe dan ook niet concurreren met Gogbot en de productie van Wolter Lommerde en Gerard Tonen”, zegt Cornelisse. „Laat duidelijk zijn dat beide theaterproducties doorgaan, maar een misschien iets later.”

Twentse platteland
Gerard Cornelisse wijst erop dat Hanna van Hendrik, een initiatief van actrice Johanna ter Steege over de wereld van haar jeugd op het Twentse platteland, anders is dan Ariëns. „Wij hebben een community-stadsplan. Het plan van Johanna gaat niet over Enschede, maar over het platteland. Het is een commerciële productie. Een kaartje kost net zoveel als voor Ariëns, alleen zit er bij ons eten bij.”

Bij de productie rond de Enschedese priester Alphons Ariëns wordt - net als bij Stork! onlangs, de gemeenschap betrokken. Professionele acteurs spelen samen met amateurs uit de stad en regio, vrijwilligers worden ingezet om het publiek gastvrij te onthalen, het diner te serveren of het verkeer te regelen. Het is totaaltheater op locatie, een vorm die betrokken is en een groot publiek aanspreekt.

Grote aantallen
Stork! trok afgelopen maand 22.000 bezoekers verdeeld over meer dan twintig avonden. In Almelo, bij Het Verzet Kraakt, kwamen 27.000 mensen kijken. Grote aantallen, die niet alleen uit de regio komen, maar ook uit de rest van het land.

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede
bron: http://enschede.1twente.nl/theaterspekt ... em?1101237

[Arie]

Gerard van Haeften tekenaar en kunstschilder geboren in Utrecht 1895 en later wonende in Enschede en overleden aldaar op 19-5-1951. Gerard van Haeften had zijn atelier bij Huize De Koepel aan de Haaksbergerstraat bij Usselo.

Gerard P.J. van Haeften (1895-1951), die zijn kunstzinnige loopbaan te danken had aan Jan
van Heek. Van Haeften was geen Twent van geboorte; toen hij negen was, waren zijn ouders
vanuit Nieuwerkerk aan de IJssel naar Lonneker verhuisd. Na zijn schooljaren kreeg Gerard,
al een verwoed tekenaar, een baan als leerling-wever bij Rigtersbleek. Toen hij zeventien was,
overkwam hem een ongeluk in de fabriek, waardoor hij drie vingers van de rechterhand moest
missen. In het ziekenhuis Ziekenzorg, waar hij behandeld werd door de chirurg dr. B.
Nierstrasz, tekende hij het gebouw. De arts mocht de tekening meenemen, die hij Jan van
Heek liet zien. Hij vroeg Jan of hij zijn jonge werknemer niet kon helpen. Gerard wilde graag
in Amsterdam een tekenopleiding volgen, maar zijn vooropleiding was te gering – een hbsdiploma
was vereist. Van Heek wendde zijn invloed aan bij de directeur van de
Rijksnormaalleerschool, die Gerard ontheffing verleende. In de avonduren volgde de
jongeman de hbs-opleiding en overdag kreeg hij tekenlessen, waarbij hij zich specialiseerde in
heraldisch tekenen. Na vier jaar keerde Gerard met twee diploma’s en de bevoegdheid
anderen op te leiden voor de l.o.-acte tekenen uit Amsterdam terug naar Enschede, op zoek
naar werk en een toekomst.
Van Haeften ontwikkelde zich tot één van de betere grafische ontwerpers in Twente.
Via Jan van Heek en diens collega’s kreeg hij tal van opdrachten. In het Natuurhistorisch
Museum ontwierp en vervaardigde hij een geologische tijdtafel, een lange tekening op een
zaalwand, die later bij verbouwingen verloren is gegaan. In het Rijksmuseum Twenthe werkte
hij vooral voor de Oudheidkamer Twente. Al was hij dan geen Tukker van origine, de
archeologie en historie van de streek boeiden hem. Met enige leerlingen maakte hij een
maquette van een grafheuvel uit Mander en vaak werd hij betrokken bij opgravingen om
plattegronden en doorsneden te tekenen. Af en toe ging hij op stap met Jan Jans, vooral om
oude boerderijen te tekenen. Hun liefde voor het platteland en de bouwkunst brachten hen
samen. Enschedeërs kenden Van Haeften vooral van de diploma’s, getuigschriften en
jubileumoorkonden die hij voor veel fabrikanten tekende, om uit te reiken aan jubilerende,
verdienstelijke of vertrekkende werknemers.

Tekenles
Van Haeften was ook een gewaardeerde en geliefde tekenleraar voor veel jongeren. Oudleerlingen
vonden hem charmant, sympathiek, rustig, gemakkelijk in de omgang, onderscheid
tussen rangen en standen was hem vreemd. Als een directeur van een textielfabriek onder zijn
werknemers een tekentalent ontdekte, stuurde hij hem of haar door naar Gerard van Haeften.
Bij hem volgden ze een opleiding tot dessinateur: iemand die patronen voor textielstoffen
ontwerpt en tekent. Van Haeften gaf ook les aan de Fabrieksschool, waar hij de jonge
textielarbeiders aan het tekenen zette. In het begin van de jaren dertig begon hij tekenlessen te
geven aan particulieren, vooral kinderen met aanleg uit de betere kringen. Veel
fabrikantenkinderen kwamen bij Van Haeften op les, in het Rijksmuseum Twenthe of op
locatie in Enschede en de Twentse en Duitse omgeving, om een oude molen, een kasteel, een
kerk of een landschap te tekenen.18
Jan van Heek hoopte dat zijn kinderen iets van zijn eigen tekentalent hadden
meegekregen. Zijn zoons Goderd en Jan volgden vanaf eind 1932 lessen bij Van Haeften. In
hun klasje zat Herman Mos, de zoon van directeur ir. H.G. Mos van Gemeentewerken in
Enschede.19 Regelmatig trok Van Haeften met zijn leerlingen naar buiten. Zo ging in
november 1933, op een gure zaterdag, de volledige tekenklas op stap met de vader van
Goderd en Jan. Hun reisdoel was Haus Welbergen, tussen Ochtrup en Burgsteinfurt, een klein
kasteel, een zogenoemde Wasserburg, waarvan er vele zijn in het Münsterland. Het was
eigendom van Jan van Heek’s zuster Bertha. ‘We waren er enkele malen geweest, maar ’t
geheel vertoonde zich verrassend nieuw, want de grote, bouwvallige schuur, die midden op ’t
buitenplein stond, was kort geleden afgebroken’, herinnerde Herman Mos zich.20 Toen in
1934 de grote vakantie net was begonnen, op 14 juli, nam Van Heek het klasje mee naar het
Duitse grensgebied, achter Oldenzaal en Denekamp, de omgeving van Nordhorn. In Ülsen
bekeken ze de Gölenkamp, bekend door de koepelgraven van volksstammen die lang vóór de
Germanen ons land bewoonden, vertelde Jan de kinderen, die met open mond luisterden.
Gerard van Haeften hielp de klas met de moeilijke tekening eerst wat op streek en maakte
daarna zelf gauw nog een paar schetsen.
Een bijzondere dag beleefde de tekenles en bijna de hele familie Van Heek op 20
september 1934. Van Heek, Van Haeften en de jongens van de tekenles gingen vooruit met de
open Hudson van Jan, via Oldenzaal en Ootmarsum naar het Duitse dorp Lage. Op het
landgoed, nog steeds eigendom van de Stichting Twickel, staat tegenwoordig een dubbele
watermolen die zowel graan als olie kan malen; het is een oude molen die in de dertiende
eeuw al in geschriften werd genoemd. De jongens hadden vanaf de brug een schilderachtig
gezicht op de molenkolk en de oude watermolen. Terwijl ze aan het tekenen waren, arriveerde
Annetje met de andere kinderen. Samen genoten ze van een gezellige picknick. De jongens
ploeterden wat in het water en Van Haeften roeide met Goderd en Arnoldje in de vijver
rond.21
Op Hemelvaartsdag 1935 maakten Goderd, Jan en Herman een kampeertocht door de
omgeving, met twee skeltertentjes en wat kookgerei. Ze bezochten de ruïne van het Huis
Brecklenkamp, een havezate die volgens Herman Mos nog wel gerestaureerd kon worden,
maar dan moest het wel snel gebeuren. Brecklenkamp, ook eigendom van de baron van
Twickel, evenals het nabijgelegen Lage, was ‘een troosteloos gebouw, al een eeuw
onbewoond en hopeloos verwaarloosd’. De jongens sprongen over de uitgedroogde gracht en
namen binnen een kijkje. De muren waren in slechte staat, de plafonds ingezakt,
raamkozijnen met ruwe planken bespijkerd, op verscheidene plaatsen zagen ze de pannen van
246
het dak. Twee grafzerken uit het begin der veertiende eeuw ‘waren zo slecht verzorgd, dat we
door een spleet de geraamten zagen liggen’, aldus Herman Mos. Na deze lugubere ontdekking
verlieten de jongens de Brecklenkamp.22
In de nazomer van 1936, bij het begin van het nieuwe schooljaar, moest Jan van Heek
Gerard van Haeften laten weten, dat zijn zoons stopten met de tekenlessen. Hun middelbare
school vergde zoveel van de jongens, dat Jan het niet verantwoord achtte ze ‘van den vrijen
Zaterdagmiddag te berooven. […] Zij hebben van Uw onderwijs geprofiteerd en hoe dikwijls
is – wanneer ik de lessen kan bijwonen – dit een genoegen ook voor mij geweest.
bron: https://pure.uva.nl/ws/files/4308128/58 ... schede.pdf

[enschedeinansichten]

Ik heb al een tijdje een zwak voor Van Haeften.
Heb via een door hem verstuurde a.k. contact gehad met nazaten. laats een serie a.k. uit zijn nalatenschap gekocht.
Hij heeft ook veel jubileum wandborden getekend.

Gedrukt boek Gerard van Haeften; 'met potlood, pen en penseel'; 1895-1951.



http://www.enschedeinansichten.nl/colle ... from=&pto=

van haeften volkslied.jpg (166.85 KiB) 15890 keer bekeken

van haeften groot grond.jpg (118.45 KiB) 15890 keer bekeken

van haeften de koepel.jpg (237.48 KiB) 15890 keer bekeken

van haeften adres 1950.JPG (12.57 KiB) 15890 keer bekeken