Spreek je dialect

[GerritHondelink]

Das ’t gel van ’t ei.
Daar gaat het om.





Eerpel gadder'n
Schreeg in de riej', stoat zäkke met eerpel.
Woar 'n es zich wat noar boam hen bög,
tekent scheerp man en peerd zich of,
teeg'n de stille harfstigen löch.
De gadders, krom op de knee,
kroept achter de reui'meziene an.
In 'n kroepgank geet de maane met.
De rappe haan'n goat steurg vedan.
Het eerpelloof op heupe,
dee stil en röstig braandt.
De brödekes gleuit in de aske.
De rook den kreengelt oawer 't laand.

N'n groten schoer van veugel
trek langs in schel gefladder.
Dat alles he'k zeen, in Zeend'ren,
as keend, as eerpelgadder.

Jan Kleinman

[GerritHondelink]

Woi’j ’n maölke op ’n balg hemm? Hee kreeg wat op ’n balg.
Hij kreeg een flink pak slaag.

Balg= Rakker. Hee was nen ondeungde balg. Hij was een ondeugende rakker.
Balg= (Dikke)buik, pens van een koe of een paard.



Noar't water
"Heb ielle-oelle-al-e-öllied? "Heb ie a öllie opedoan?
Dan wordt ut tied um met mekare Lekker noar'n Plas te goon"!
Breudjes met en wat drinken, Nen ijsco an ne kroam,
Doarnoa uutgestrekt achteroaver, En dan ma stoamn en stoamn!
De wichter komt mangs kiekn, le doot ze 'n paar cent met,
Vuur det die der wier bint, Duurt nog nen heelen zet!
Lekker bakkn in de zunne, Ne duuk in't koele mear,
's Oamds doot die rooie schoolders, Toch wal 'n betje zear,
"Had oelle toch ma good e-öllied, Wat vaker öllie op edoan!
Dan waj now neet as gare kreeftn, Op huus an wier egoan"!

Ineke Smit- Vukkink

[GerritHondelink]

Het meeste geld wordt verdeent met de jas an.
Het meeste geld wordt verdiend met de jas aan.
Mensen die handenarbeid verrichten, worden het minst betaald.
Heb je geld dan kun je huizen bouwen heb je het niet, dan moet je stenen sjouwen.






Fietsn
Alles vlög vuurbie,
Wiej fietst met zien tweejn,
Gin wölkske te zeen,
Strak blauwe loch,
Greun um elken boch
En de weareld lig vuur oe en mie!
Alles is zo mooi,
Wiej kiekt um oons hen,
Groet de leu die wiej kent,
Lekker zoonder jas,
En zo good te pas,
Zon dagje uut verveelt ok nooit!
Wiej blieft effn stoan,
De zunne krup vot,
Now't heanig duuster wordt,
't Wordt ok a zo fris,
Zodet wiej ‘n jas now mist,
't Is helaas wier tied noar huus te goan!
Alles vlög vuurbie,
Wiej fietst met zien tweejn,
De moan is a te zeen,
Doonker is de loch,
't Lech an op’n boch
En de weareld lik vuur oons alleen!

Ineke Smit- Vukkink

[GerritHondelink]

’t Is al bekeukelerie’j.
Het is allemaal boerenbedrog.




"Gatverdarrie," zae Mientjen vol ofschuw teegn d'n smoelnsmid, "moj d'r twee plombeern?"
"Jao," zae d'n tand'ndokter, d'r zit niks anders op, aans mo'k ze trekken."
"Gatverdarrie," zae Mientjen nog is, "ik kriege net zo leef 'n kind, wi'j dat wal gleuven!"
"Tja," zae d'n smoelnsmid," dan mowwe d'n stool efkes anders zetten."

[GerritHondelink]

Hee is mie deur de lapn goan.
Hij is mij ontsnapt.
In het verleden ging een jager alleen op jacht zonder drijvers. Als hij dan een of meer reeën in zijn jachtrevier ontdekte, dan werden ze scherp in de gaten gehouden. Wanneer hij dacht voldoende informatie verkregen te hebben, dan werd over een bepaalde linie een markering aangebracht van stukken stof op struiken en takken. Deze lapjes hadden de geur van een mens en daar hadden de reeën een hekel aan. De jager probeerde dan het ree in de richting van de markering te drijven. Zodra het ree de mensengeur opsnoof, maakte het rechtsomkeert en liep dan ongewild in de richting van de jager. En werd zo een gemakkelijke prooi. Soms ging dat mis en rende het dier in paniek toch door de markering. Vandaar het gezegde.





"Wie bunt oet niejsgierigheid met mekaare trouwd," zae Willem, "en no zitte wie d'r met."


"Ut is haost schande da'k ut zegge in disse tied," zae Trui, "maor token wekke buwwe viefteg jaor e-trouwd."

[GerritHondelink]

Wat bi-j toch nen koezen.
Koeze = sufferd,sul, dom, dwaas. Wat ben je toch een sufferd.


An 't ende van de zeuventiger jaorn hawwe ne heeln trop warkelozen.
In ut begin van dee tied betrof ut vake leu, dee, zoas dat heetn, neet e-schoold waar'n.
Ze hadd'n neet rech 'n vak leerd. Toch wodden vake van alles prebeerd umme ze an't wark te kriegen,
of ze d'r no vestand van hadd'n of neet. En zo ontston d'r weer 'n möpken in ut eigene van dee tied.

D'n opzichter van Gemeentewarken zetten zik an d'n teek en bestell'n 'n pilsjen.
Too d'n kastelein ut glas d'r too zat, leepe in-ens weg van d'n teek naor de duure en
reep achter de duure hen: "Ut greune baoven!" Too zatte zik weer en dronk zien pilsjen.
Met datte ut op hadde, leepe weer naor de duure en reep d'r achterheer: "Denk t'r an, ut greune baoven!"
"Wat hej toch?" vroog d'n kastelein, den d'r niks van snapp'n.
"Och," zae d'n opzichter, "ik hebben 'n paar nieje gemeente-arbeiders in deens en dee bunt an't beume potten."

[GerritHondelink]

Smiet oe van de been.
Neem plaats




Den bössel. (1)
Den bössel van oons neust fluustern zien va in 't oor.. road is wat ik later wil wodn:
Doomnee ..! Zien va wus nig wat e heurn mer hee gung d'r wa na greuts op.
Toen zienn zön dan ok joarig was en 't hele hoes vol joonk volk zat,vreug e dee stuk veur stuk wat
of ze later woln wodn. Toen zienn zön an de riege was zee den, dat he'k oe toch al ezeg va,
ik wil geern doomnee wodn..want dan hoo'w ik mer éénn dag in de wekke te wearkn..
en sundaagns¬smons is ter toch niks bizunders op de tillevizie !

[GerritHondelink]

Wel nig verzoep’n wil mot zwemm’n leer’n.
Wie niet verdrinken wil moet zwemmen leren.





Den bössel (2)
Zie vehaaltje van gistern…….ne paar uur later keump den jong op'n draf de kökn in
en vrög an zien moo..
maj ik twee kwatjes veur veur den oaldn man doarginder..?
Bo wisse kearlke..ik bin na bliej da'j zovöl meelien teunt..woar is den man ?
Ginder an 't eand van de stroat steet e, zeg den jong en hee verköch ies..!

[GerritHondelink]

Ne goo vrouw en nen waakhoond heurt in ’t hoes.
Behoren thuis te blijven. Die zijn vrouw lief heeft laat haar thuis.




Meka verstoan is mangs meuilik.

Met dit kleane gedichke wil ik woagn..
veur alle dove leu is wat te vroagn.
Want zee wilt ter o zo geern biej heurn,
ok al hebt ze eer geheur verleurn.
Het zol mooi wean veur vol leu..
dat ze alns weer konn verstoan.
Now zitt ze d'r vake biej as Piet Snot
en deankt a rap...ach loat mer goan.
Want oalder wodn keump met gebrek,
dus bin ik mer effn zo vriej...
Um oeleu no is wat te vroagn,
want zölf heur ik doar ok a biej.
Ik har het a vaker wiln zegn..
mer ja 't is meuilik um het oet te legn.
Mer het keump o zo vake veur..
da'k ter echt gin woord van heur.
Wat leu dee schreewt dan har,
dan raak ik heemoals in de war.
Miej effn ampat nemn, dat zol better goan
en zo j mearkn da'k alns weer kan verstoan.!

[GerritHondelink]

Hee döt net of he op eier löp.
Hij doet net of hij op eieren loopt. Zeer voorzichtig handelen.



De zieke jonge dame (1)
Jan Buskes wonen an de rand van de uutgestrekte bossen die bi'j 't olde kasteel heuren. 't Was zelfs in ons tut stikkens toe volle land un eenzaam pleksken. Zommers at alles gruun was, was 't mooi maor 's winters was 't t'r doods en eenzaam.
Jan Buskes was veur in de dattig en neet 'etrouwd. Hi'j leaven daor allene op 't kleine boerderi'jken en kokken zien eigen pötjen. Un paar keer in de wekke kwam d'r un werkster die um de boel opknappen en de was dee'j. Jan had un paar jaor vekering 'ehad met un deerntjen van un paar darpen wieter en zol dat jaor in 't veurjaor trouwen, maor dat ging neet deur. 't Deerntjen kreeg un ongeneasleke ziekte en ging dood. Dat is onderhands al un jaor of vief 'eleen, maor Jan schen eur neet vegetten te können want hi'j dei'j niks gin moeite um un ander te vinnen. Jan Buskes zat t'r goed bi'j. De Buskesluu hadden d'r van oldsher goed bi'j 'ezetten. De luu in de streek oaverdreven 't un bitjen en zeien: Hi'j wet eiges neet hoe rieke at 'e is. Dat boerderi'jken hiel Jan maor um wat um handen te hemmen. De weidens en 't bouwland dat 'e vepacht had was völle bunders groot en leien oaveral in de streek verspreid. Daorbi'j was bekend dat veschillende luu geld van um hadden. "Jan kan de rente es neet op," wier d'r wel es 'ezegd, at 't an de praot te passe kwam. Maor Jan was neet allene op 't kleine boerderi'jken. Zien metgezel in de eenzaamheid was un Duitse herdershond, un trouw dier maor un schrik veur de postboden.

[GerritHondelink]

Helpen onthoolden 5/9/16 (nr. 2)

Schriefwedstried 2017: kiest 2 thema’s van de 4
Verschillende kraanten hebt ‘r al oaver de nieje Kreenkschriefwedstried edoan met de finale in veurjoar 2016. In oaverleg met de Bodbreefredactie is dit joar beslötten um de schrievers 2 thema’s te loaten kiezen oet 4 stuks. Det zeent:
A. Greun en gel (ik oargere miej greun en gel an…)
B. Goat toch hen!
C. Ma’j miej nog?
D. A’k um/eur ooit in de vingers kriege…

Der zeent een poar dinge woe’j rekkening met mutten hoolden:
1. de verhalen mutten per se digitaal worden in-esteurd (noar gdannenberg@twenteakademie.nl)
2. de verhalen magnt nit langer wean as 500 wöarde, gedichten nit langer as 14 regels en der mut ne Hollaandse vertaling biej
3. gebroekt het thema nit as titel (want dan krie-j heel völle dezelfde titels) mer bedeankt zelf nen mooien titel.
4. insteuren van de verhalen kan tot en met 31 december van dit joar. Earder mag netuurlijk aaltied.

De meuiste verhalen en gedichten zette wiej in een book. Dat presentere wiej achterin de dialectmoand meart in 2017 op oonzen joarlijksen verhalen- en gedichtenoawend in Deelden. Schrievers en dichters least dan verhalen en gedichten vuur en der wordt priezen oet-erekket. Der zeent twee categorieën: vuur beginnende en ervaren streektaalschrievers. Wiej hopt dat, net as aandere joaren, ook leu an ’t schrieven goat dee van zichzelf nit wussen dat ze schrieven konnen. En noarns umme; mer het hoof nit verplicht oaver vroger te goan 

• Dizze mails nit mear ontvangen, mail noar gdannenberg@twenteakademie.nl

[GerritHondelink]

t Leam’n is n anlöp naor de dood.



De zieke jonge dame (2)
Maor op un dag wier de hond ziek en ging dood. De veearts, die Jan d'r bi'j had 'ehaald, dach dat 'e vegif binnen had 'ekregen. 't Was un raar geval. Hoe kon den hond now vegif binnen kriegen. Later begon 'e den oppasser van de baron te vedenken dat den vegif in de busse had 'elegd veur de honden en katten die in de bossen liepen en achter 't wild anzatten. 't Spet Jan wel. 't Was zo'n trouw en waaks dier. Maor de postbode was t'r niks treurig um toe 'e heuren dat de hond van Jan dood was.
Un dag of wat nao de dood van den hond trof Jan den oppasser van 't kasteel. Jan was neet zo heel vrendeluk tegen um. "Heb i'j iets tegen mien," zei den oppasser."Ik zal 't ow maor veur de kop zeggen. Ik vinne 't gin werk da'j vegif in de busse legt waor de honde zich an kapot vret," antwoordden Jan. "Hoe kom i'j d'r bi'j dat ik vegif in de busse leg."
"Bo umdat mien hond t'r an kapot is 'egaon."
"Is ow hond dan kapot?""Bo ja un dag of wat 'eleen. Vegif 'evretten, zegt de veearts."
"Now, waor den hond dan an dat vegif 'ekommen is wet ik neet. Ik hebbe gin vegif 'elegd, dat zeg ik ow op mien woord," zei den oppasser. "Dan begriep ik t'r niks van," zei Jan. Hi'j gleuven den oppasser wel. Daornao begon 'e de postboden te vedenken, want die hadden allemaole un groten hekkel an den hond. Maor wie van de postboden mos 'e now vedenken. Daor kwammen veschillende postboden bi'j um an de deure. Jan wis 't neet.

[GerritHondelink]

Dee zölf nig leer’n wil kan aander’n ook nig leer’n.
Degene die zelf niet leren wil kan een ander ook niets leren





De zieke jonge dame (3)

't Was al un dag of wat snikheite 'ewest en op un aovend, net dat Jan naor bedde wol gaon, heurn 'e 't in de wiete donderen. "Now," dach Jan, "dat gif donderi'je." 't Kon ook hos neet uutblieven nao dee hette van de leste dagen. Jan stok un sigare an en ging es buuten kieken. Van naor bedde gaon kwam veurlopig toch niks. Hi'j ston op 't tegelpad dat van 't huus deur 't hofken naor de weg liep en kek naor de loch. In 't westen lek 't neet zo mooi. De loch was zwart en af en toe löchten 't. Now ja un bujje reagen was welkom want alles was zo dreuge. At 't onweer maor metviel.Opens heurn 'e iets op de weg. 't Was net of daor iemand kermen. Jan liep 't tegelpad af naor 't peurtjen. Links van urn zag 'e un gestalte. "Is daor iemand?" vroeg Jan.
"O gelukkig meneer, da'k ow heure. Ik bun vedwaald en vuul mien helemaols neet goed," zei de gestalte. Jan zag now dat 't un vrouwspe¬soon was, die un bitjen langzaam op um toe kwam. An eur taal te heuren kwam ze neet hier uut de streek. Zi'j praoten un soort stadsdialect. "Waor mo'j naor toe?" vroeg Jan. Zi'j nuumen un darp dat un kilometer of elf wieter op lei."Dan bu'j hier helemaol vekeerd," zei Jan. "Dat ha'k al 'emarkt," zei ze.
Zi'j leunen muu op 't peurtjen van 't höfken. "Ik bun helemaol vekeerd uut 'estapt. Ik menen da'k t'r wazze," zei ze. "Dan bu'j now met de leste bus e'kommen. En now lop t'r gin bus meer veur margenvrog." "Ik bun in de bus neet goed 'ewodden en ik ston op 't punt um an de weg te gaon liggen." "Komt t'r maor in," zei Jan. Zi'j gingen naor binnen. Jan zag dat 't un jong vröwken was en helemaols neet onknap. Zi'j liet zich zuchtend op un stoel vallen. "He'j zin an un kop koffie?" vroeg Jan.

[GerritHondelink]

Wel goode noabers hef kan geröst sloapen.
Wie goede buren heeft kan rustig slapen.




De zieke jonge dame (4)
"O nee. Ik hebbe nargens gin trek in." Zi'j zat daor in mekare 'ezakt op de stoel.
"Mok ook un dokter halen?" vroeg Jan. "Och nee. Das neet neudig. Ik hebbe dit wel vaker. 't Geet wel weer oaver. Ik schien neet goed tegen reizen in un autobus te können." Onderwiel begon buuten de reagen in streumen neer te vallen, maor 't onweer viel met. "Ik wil ow desnoods wel effen met de auto votbrengen," zei Jan toe 't dreuge was.
"Och nee, meneer. Ik vuul mien helemaols neet lekker. A'k hier mag blieven zitten zo'k fijn vinnen." "Zol un borreltjen ow messchien goed doen?" "O nee. Drank is helemaol slech veur mien." "Wo'j dan ook liever op bed gaon liggen. Ik hebbe hier plaats genog."
"At 't neet te völle gevraogd is graag," zei ze. "Gao maor met." Jan wees eur de slaopkamer en 't duurn neet lange of de jongedame lei in bed. Jan ging nog effen naor buuten um naor de loch te kieken en beslot dan um ook maor te gaon slaopen. Maor 't was gek. Gewoonluk sliep 'e daluk, maor now kon 'e neet in slaop kommen. Hi'j heurn de klokke een uur slaon en later half twee.
Hi'j ston op 't punt um in te dommelen, toe 'e un vaag geluud heurn. 't Was 't geluud van un auto in de wiedte. Dan opens was 't stil. Wat vremd, un auto zo laat in de nacht hier op den dooje zandweg, dach Jan. Wat zol dat weazen? Zollen 't streupers weazen messchien? Zien slaopkamer lei an de andere kante van de gang naost de woonkamer en had uutzicht op de weg. Hi'j von 't vremd die auto. Behalven zien eigen auto kwam hier nooit un auto. Jan ston op en kleen zich an. Wazzen 't soms hoenderdieve die 't op zien hoender veurzien hadden? Teges¬woordig heurn i'j van alles.

[GerritHondelink]

Hee schikt as 'n moes in 'n mealzak
betekent dat iemand maar heel langzaam opschiet met z'n werk.
Een muis moet het in een zak met meel wel prima naar zijn zin hebben.
Hij heeft maar één probleem: zich een weg door het meel banen is geen eenvoudige opgave.



De zieke jonge dame (5)
Onlangs hadden ze arges un hele schuur vol vee 'estoalen en daor was gin spoor van weer 'evonnen. Jan schoaf 't oavergedien an de kante. Hi'j zag niks. Maor hi'j von 't toch better um es naor 't hoenderhok te gaon kieken. Hi'j ging naor 't nachtkastjen en trok de la los. Daorin lei zien revolver. Umdat 'e daor zo eenzaam wonen en allene was, had 'e toestemming um un revolver in huus te hemmen. Hi'j had trouwens ook un jachtgeweer. Met de revolver in de hand ston 'e klaor um d'r achter an uut te gaon toe 'e opens un zaklanteern uut en an zag gaon. Wat beteikenen dat? Was dat un sein? De deure van de slaopkamer naor de gang ston op un kier.
Dan was t'r un zacht geritsel in de gang. Hi'j kek deur de kier van de deur en zag dat de zieke jongedame heel veurzichtig de grundel van de veurdeure lostrok. Net zo veurzichtig lei ze de hand op de kruk en dei'j heel langzaam de deure los. De keal die 't sein met de zaklampe 'egeven had kwam zonder enig geluud naor binnen. "Handen hoog of ik schiete," riep Jan. Daor hadden die twee gin arg in. Zi'j schrokken en renden as hazen 't tegelpad af naor de weg. Jan knallen un keer in de loch. Natuurluk probeerden ze now met de auto weg te kommen. Jan vloag naor binnen en grep 't jachtgeweer en drukken un paar patronen in de loop. Hi'j ging weer naor buuten. De auto ston un endjen wieter an de kante van de weg. Jan heuren net 't portier dichte slaon. Langzaam begon de auto op te trekken. Jan gooien 't geweer an de scholder en mikken op de bande. Twee harde knallen klonken deur de nacht. De auto ree wieter. Jan wachten neet langer en ging naor binnen. Die twee zollen wel neet weer kommen.
De anderen margen kwam den oppasser bi'j Jan. Hi'j had an de kante van de weg un auto 'evonnen met lekke banden. Jan vetellen um wat t'r was veur 'evallen. De politie wier op de heugte 'ebracht en begon 't geval te onderzuuken. De auto was in Zwolle 'estoalen en of 't gelukken zol de twee te kriegen mot af 'ewacht wodden. Maor in dit geval wazzen ze wel van un kolde kermse in huus 'ekommen. En Jan is neet van plan um rondzwarvende zogenaamde zieke dames ooit weer in huus te halen.

Oet slaopmutsken van Herman van Velzen.

[GerritHondelink]

Op de bene wean.
Wakker en opgestaan zijn.




Hee har a weer geliek
Ik heur het de va nog zegn: jong stoat nig aait met oe nös veuran.
As de leu oe neudig hebt dan weet ze oe wal te veendn.
Doot good oew best da'j temet de haan en 'n kop könt gebroekn.
Mer deankt hieran... het is nig neudig belangriek te wean...
nee het is belangriek neudig te wean.. !

[GerritHondelink]

Met spiet köj de klok nich terugdräein.
Met spijt kun je de klok niet terugdraaien.





Weinig weurde
Heel stille gunk e aait zien weg,
hef in zien lèèv'n neet völ `ezeg,
mangs dach' iej wal: 'Man, proat dan toch!..
mar ’n èènkel woord vun' hi'j genog.
Wie weet, wat of e hef 'edach',
as e zo 't een en aander zag.
Mar was d'r bliedschop of verdreet,
dan leek 't wal, of het 'm niks deed.
Wiej kenn'n zien gedachten neet
en van zien wille of verdreet,
wödden wiej deurgoans niks gewaar,
wiej vunn'n det mangs toch wal wat naar!
Een ding det blif oons aaltied biej
en det maakt oons toch ok wal bliej:
de Meister hef e too `ezegd:
'Ik zin van Oe, ik bliev' Oew knecht!'
En noe e neet meer biej oons is,
noe hef e, a'k miej neet vergis,
`ezörgd, da'w better nog onthoaldt:
`Sprekken is zulver, zwiegen goald!'

Oet as de blaa valt. Henk Pool september 1989

[GerritHondelink]

Veurbie koomp nich wier.
Voorbij komt niet weer terug.




Weenkel'n
Regtervoort ku j weenkel'n op ’n leptop ie hooft neet meer noar 'n doarp of stad
de fietse en 'n auto blieft woar ze bint ie goat noe met de oag'n op pad.
Met de koffie of oonder 't tuffel schel'n ie giespelt zo den beeld-weenkel duur
en gin mense vrög; kan ik U helpen 't is allene mar oetkiek'n met moate en kluur.
Klere, schone, steule en toafels van aln's in 'n kroam, ie vroagt neet mis
de narigheid koomp pas achterof a't een of aander neet in orde is.
Ai noe gewoon noar weenkel goat 'n praötje, kiek'n, pas 'n, veul'n en pingel'n
zoas dat joaren lang is e wes vuur mennigeen 'n welkom klingel’n.
Noe bint hele stroat'n kats van ’t rabat achter de weenkeldeure stress en stil verdreet
de klaant'n blieft fot: ne plaanke d'r veur de nieje tied.......... ik weet 't neet.

Oet de Dree Marken. Anny Lesscher-Schasfoort 2014

[GerritHondelink]

Hogerop kom iej 't best duur met beide been op de groond te blieven.
Hogerop kom je het beste als je met beide benen op de grond blijft staan.





Hennik zeg, ik heb 'n tabletje veur dit...en nen poeier en ne pil veur dat.
Den apoteker hef nen goein an miej.! Allenig de viagrapil dee he'k nog nig...!
O nee.. zeg Hanna... veur oe nig...!
Want veur dat ie oene saakn oet hebt, heb ie de oogn a dich..!
Geliek hej zeg Hennik.. want oalderdom keump of en too met gebrek...
Wat soepel mut bliewn...wodt stief… en wat stief mut bliewn...wodt soepel !
Ik heb lang noadach….mer tot an vandage week nog nig wat of Hennik met dat leste bedooln..
(en dat geleuf ieleu....? )

[GerritHondelink]

t Is zo t is. En as t nit veraandert, dan blif t zo."




"Foi’j toch," zae Jans, to d'r bie um weer 'n kind jonk e-wodden was. "Noe wodt ‘t te gek. As d'r volgend jaor weer ene koomp,
dan vehang ik mie!" Laot noe dat jaor daor¬op d'r toch nog 'n kind komm'n. Jans leep naor ‘t slaop-kamerraam,
dat los ston en keek naor daal. Ut was ne hele heugte. "Nae," zeg e, "dit jaor geef ik mie graatsie."
Maor ‘t jaor daorop kwamp dur weer ne kleinen. Jans pakken met¬een ‘t touw,
dee zik d'n lus um d'n hals en bon ut andre eand van 't touw an d'n taofelpoot.
Met datte oet ‘t raam wol springen zae zien vrouw: "Jans, buj d'r heel zeker van, da'j nich d'n vekeerden ophangt?"