Noem de naam Van ’t Slot en mensen zeggen: ‘scooters, brommers en Volksparksingel’. Het familiebedrijf is al ruim een eeuw een vertrouwde verschijning in Enschede, maar na 103 jaar komt daar een einde aan. Aart van ’t Slot, de derde generatie die tweewielers verkoopt en repareert, sluit de deuren. Dat valt hem zwaar. „Maar ik word 60 en dacht: ‘wat wil ik nog in mijn leven’?”
Teun Staal 05-12-24, 21:00
De koffie, een vers bereide espresso, smaakt prima. „Heb je nog belang bij een espressoapparaat? Met lekkere bonen?”, vraagt de eigenaar van Van ’t Slot Tweewielers als hij net een tweede kopje heeft geserveerd. „Je kunt ’m zó overnemen. Net als de scooters, brommers en de rest van de inventaris. Alles gaat binnenkort weg.”
De winkel aan de Volksparksingel in vroegere tijden. © Cees Elzenga
Einde van tijdperk
Het appje van Van ’t Slot aan de verslaggever luidt het einde in van een tijdperk. Zijn boodschap is dat het familiebedrijf - in 1922 begonnen door opa Van ’t Slot, voortgezet door zijn oom en vader, waarna hijzelf als tiener de zaak inrolde - gaat sluiten. „Is dat een stukje voor de krant? Iedereen weet wie of wat Van ’t Slot is”, is zijn suggestie.
De bekendheid van Van ’t Slot Tweewielers gaat terug naar de hoogtijdagen van de textielindustrie. Het is begin jaren 20 van de vorige eeuw wanneer meerdere fietsenhandels voor het eerst de deuren openen in Enschede. „Veel mensen in de textiel hadden een fiets nodig en die moest ook nog eens af en toe worden gerepareerd. Mijn opa speelde daar op in door in de Tweede Emmastraat de zaak te beginnen. Nog voor de oorlog hebben ze dit pand aan de singel gekocht en hadden ze een bovenwoning met beneden de winkel aan huis.”
Van ’t Slot zou overgaan op de zonen Reinie en Jan, de oom en vader van Aart, die zelf van kleins af aan al in de zaak rondliep. „Ik was nog maar een jochie , toen ik al de kartonnen dozen stond uit te pakken als er weer eens een bestelling binnenkwam. Ik ben na de lagere en middelbare school naar de MEAO gegaan en rolde eigenlijk vanzelf het bedrijf in.”
Brommers in opkomst
Het familiebedrijf veranderde wel van koers. „Begin jaren 50 was de brommer in opkomst. Ze hebben dat toen goed gezien. Je had eerst de Sparta en de Batavus, later kreeg je de Kreidlers en de Zündapps. Ze hebben het aanbod toen uitgebreid met brommers, wat een gouden greep was. Zeker toen de brommer voor vrouwen in trek raakte. De Mobylette werd een enorme hit. Die reden we hier bij tientallen de vrachtwagen uit als er weer een nieuwe voorraad kwam. Die wij dan over de stad verspreidden.”
Niet veel later legde Van ’t Slot zich exclusief toe op brommers en scooters. „We zaten destijds met fietsen, racefietsen, brommers en scooters. Verkoop en reparatie. Het idee was dat we beter één ding goed kunnen doen dan meerdere dingen half. Dat gevaar dreigt als je twee fietsen, een scooter en een brommer in de winkel hebt staan. Er is toen heel duidelijk voor de brommers en scooters gekozen.”
Brommers en techniek
Strategisch bleek het een goede zet. „Je kunt beter een van de weinige brommer- en scooterzaken in de stad zijn dan een van de twintig of dertig fietsenwinkels. Als liefhebber van techniek vond ik het werken met brommers en scooters veel interessanter dan het repareren van fietsen.”
Het ging het familiebedrijf al die jaren voor de wind. En nog steeds heeft Van ’t Slot niets te klagen. En toch knijpt hij binnenkort in de remmen. Het leidt tot de onvermijdelijke vraag waarom. „In maart word ik 60. Dat is zo’n moment waarop je denkt: ‘wat wil ik met de rest van mijn leven’? Ga ik nog jaren door? Dan zou ik flink moeten investeren, want de zaak kan wel een opfrisbeurt gebruiken. Of is het tijd voor iets anders?”
Geen opvolging
Het is stoppen geworden. „We verkopen de voorraad, doen nog een opruimingsactie voor de klanten en dan is het gebeurd. Dat kan in januari, maar ook februari zijn.”
Een opvolger bleek er jammer genoeg niet te zijn. „Ik heb twee kinderen, een zoon en een dochter, maar die hebben niet de ambitie de zaak over te nemen. Ik respecteer dat en ga ze niet pushen. Het is wat het is. Het bedrijf overdoen aan een van de mensen die ik nu in dienst heb, was helaas ook geen optie. We hebben een goede afvloeiingsregeling voor ze, ik ben ervan overtuigd dat ze met hun skills goed terechtkomen.”
Glaasje water
Hij vertelt het allemaal nuchter. En toch vallen het besluit en het naderende einde hem zwaar. „Nu je het zo zegt…” Zijn stem stokt, hij is een paar seconden stil. „Ik ga even een glaasje water halen.”
bron https://www.ad.nl/enschede/van-t-slot-v ... ~a89255ad/
