Enschede op suikerzakjes

Hendrik · Bericht door **Hendrik** » do apr 28, 2016 6:16 pm

In één generatie is de kennis van de textielindustrie bijna geheel weggevloeid. Onze vaders werkten in de fabrieken en wisten overal van. Mijn vader die bij Spinnerij Tubantia werkte en ook voor de oorlog bij Jannink wever was wist overal van. Maar hij heeft mj bewust uit de textielindustrie gehouden. "doar kom ie mij nich in" waren zijn woorden. Een tante van mij was ooit "anlangster", ook zo'n mooi woord. Het ging zo: alle draden die op de boom? lagen moesten één voor één aangegeven worden om op de boom te wikkelen. een eindeloos geduld werk. Zo heeft ze me het minsten 45 jaar geleden verteld en ik hoop dat ik het goed weergeef. In mijn familie leeft niemand meer die het nog kan vertellen.

Arie · Bericht door **Arie** » do apr 28, 2016 6:27 pm

Hendrik schreef:In één generatie is de kennis van de textielindustrie bijna geheel weggevloeid. Onze vaders werkten in de fabrieken en wisten overal van. Mijn vader die bij Spinnerij Tubantia werkte en ook voor de oorlog bij Jannink wever was wist overal van. Maar hij heeft mj bewust uit de textielindustrie gehouden. "doar kom ie mij nich in" waren zijn woorden. Een tante van mij was ooit "anlangster", ook zo'n mooi woord. Het ging zo: alle draden die op de boom? lagen moesten één voor één aangegeven worden om op de boom te wikkelen. een eindeloos geduld werk. Zo heeft ze me het minsten 45 jaar geleden verteld en ik hoop dat ik het goed weergeef. In mijn familie leeft niemand meer die het nog kan vertellen.

Mijn moeder heeft bij textielfabriek Jannink gewerkt als "drolster", ook zo'n mooi woord.

Arie · Bericht door **Arie** » do apr 28, 2016 6:57 pm

Arie schreef:
Veteraan schreef:Ik denk dat ik een geboren kambeslaanster ben. Of ehhh.....
Wat doet zo iemand?
Haren kammen, bessen plukken, langs de laan leren lopen en ehh.... een ster zijn! Simpel toch?
Ik denk dat het met het weven te maken heeft. Zie deze citaat: Het aandrukken, dat we aanslaan noemen, doen we met de aanslagkam . Dat is een houten kader met een metalen kam , het riet, erin gevat. Die aanslagkam kunnen we met beide handen vastnemen en daarmee de inslag tegen de reeds geweven stof aandrukken zie meer hierover op: http://www.weefgetouwenmeta.be/getouw/weefgetouw.php

Ik heb iets gevonden. Een kambeslager is iemand die wolkammen beslaat, gereedmaakt. zie: http://gtb.inl.nl/iWDB/search?actie=art ... id=M029726
Meer over het wolkammen, zie op: http://www.landelijkespingroep.nl/archief/wolkammen.php

Veteraan · Bericht door **Veteraan** » do apr 28, 2016 7:07 pm

Ik heb op de personeelsafdeling van Spinnerij Tubantia gewerkt. Helaas vond men het niet nodig om te vertellen wat er op de voorspinnerij, ringspinnerij, spoelzaal, droszaal, etc. gebeurde. Geen tijd! Ik zag het wel, want ik liep er vaak doorheen. Ook de duvelskamer waar Wilmke Wind werkte. De ongelukken die er gebeurden werden vaak stil gehouden. Een arm die afgerukt werd op de krasmachine bij de EKS (net over het spoor). De vele ingezwachtelde benen die het constante staan niet verdroegen. De spataderen ontstonden spontaan. Dr. Willem Brakman was de bedrijfsarts, nou, dat was niet bepaald een arboarts!
Meneer Henk en meneer Jan (ter Kuile) zouden vergeleken bij andere textielfabrikanten, niet de beroerdsten zijn. (Henk zat bijna altijd in Zwitserland).
Er stond niet veel op papier, dus geen oude termen en benamingen gevonden.

Hendrik · Bericht door **Hendrik** » do apr 28, 2016 8:35 pm

Veteraan schreef:Ik heb op de personeelsafdeling van Spinnerij Tubantia gewerkt. Helaas vond men het niet nodig om te vertellen wat er op de voorspinnerij, ringspinnerij, spoelzaal, droszaal, etc. gebeurde. Geen tijd! Ik zag het wel, want ik liep er vaak doorheen. Ook de duvelskamer waar Wilmke Wind werkte. De ongelukken die er gebeurden werden vaak stil gehouden. Een arm die afgerukt werd op de krasmachine bij de EKS (net over het spoor). De vele ingezwachtelde benen die het constante staan niet verdroegen. De spataderen ontstonden spontaan. Dr. Willem Brakman was de bedrijfsarts, nou, dat was niet bepaald een arboarts!
Meneer Henk en meneer Jan (ter Kuile) zouden vergeleken bij andere textielfabrikanten, niet de beroerdsten zijn. (Henk zat bijna altijd in Zwitserland).
Er stond niet veel op papier, dus geen oude termen en benamingen gevonden.

Mijn vader was in de jaren 60 tot hij in de WAO kwam baas van de spoel en twijnzaal bij Tubantia. En inderdaad de broers Ter Kuile waren niet de beroerdste. Dat was de bedrijfsleider die op een gegeven moment in de jaren 60 op staande voet werd ontslagen. Toen hij weg was kwam er wat rust in de tent. De broers Ter Kuile kwamen zelfs mijn vader opzoeken tijdens zijn ziekte. En wat bleek toen? ze kenden allebei mijn moeder goed! Geen wonder ook want zij was tot aan haar huwelijk kokkin bij de Ter Kuile's aan de Marthalaan. Als kind kenden zij beiden haar al. Ik bezit zelfs een persoonsbewijs van mijn moeder met als huisadres Marthalaan 12. De villa van Mathieu Ter Kuile. Het was in die tijd gewoon dat je er intern was. In betrekking noemde men dat. Mijn moeder kon koken als de beste en wij werden verwend. En vonden het heel gewoon, wat het natuurlijk niet was in de jaren 50. Oh, ja mijn vader had het altijd over dokter Kalisvaart als bedrijfsarts en de naam Brakman heb ik toen nooit gehoord. Of was hij toen al gaan schrijven?

Veteraan · Bericht door **Veteraan** » do apr 28, 2016 9:29 pm

Mooi verhaal, Hendrik.

Uit het Adresboek van 1939:
Steege, Mej. Gr. ter, dienstbode, Marthalaan 12
Geuverink Mej. C., dienstbode, Marthalaan 12
Kuile M. ter, fabrikant, Marthalaan 12
Kuile Mej. N. ter, Marthalaan 12
Unland, Mej. Joh., dienstbode, Marthalaan 12

Hendrik · Bericht door **Hendrik** » do apr 28, 2016 11:12 pm

Carolina Geuverink, mijn moeder! En Gretha Ter Stege haar vriendin die wij later kenden als tante Gretha. Drie dienstbodes! die vrouwen van die fabrikanten voerden geen moer uit!