Inderdaad, een biografie. Ik heb 26 jaar een dagboek bijgehouden, 18 van die A4 cahiers met hard kaft en 200 bladzijden volgepend. Van 1961 tot 1987. Het grappige is dat je sommige zaken niet opschrijft, die veronderstel je bekend. Daarom zie je zo nu en dan vragen hier.
Om maar eens een heel dom voorbeeld aan te halen van iets wat je niet opschrijft: de verjaardag van mijn vriendin uit 1966. Toen wist ik die, waarom zou je die opschrijven? En toen ging het uit. Dan is er geen reden meer om die op te schrijven. En zo raak je die voor eeuwig kwijt. Dat heb ik ook met sommige lokaties. Ik schreef bijvoorbeeld op dat ik een paar keer uit was geweest in een tent die onder De Pijp aan de Stadsgravenstraat lag, volgens mij in de oude bierkelder van het Bolwerk. Alleen niet hoe die heette. Datzelfde met de twee café’s waar we het al over gehad hadden. Wil je het verhaal compleet dan probeer je dat te achterhalen. Enzovoort.
Aan de andere kant heb ik soms heel gedetailleerde verhalen zoals over de gasfabriek, die staat hier al ergens op het forum.
De reden dat ik daar aan begonnen ben is door mijn vader. Die stierf onverwacht toen hij midden 70 was, en nu achteraf kom ik allerlei foto’s tegen waar ik geen verhaal bij heb. Om dat te voorkomen ben ik in 2003 begonnen met die dagboeken uit te werken en de onderwerpen logisch te groeperen. En daar een verhaal van te maken. en nu ik met pensioen ben heb ik daar alle tijd voor
Want het probleem met een dagboek is dat je alles van je afschrijft, ook de dingen die je eigenlijk niet openbaar wilt hebben. Ik was bijn 14 toen ik begon, zeer Christelijk milieu, sommige zaken kon je het gewoon niet over hebben. Die schreef je dan maar op. Ik bedoel maar: Dr. Hook zong er al over: “They got groupies for their bands, and all I got is my right hand!” Weeehh. Dat zijn de dingen die ik niet in dat uitgewerkte boek zet. Duidelijk?
Ik vorder al aardig, het meeste staat op papier, en nu ben ik bezig met het invullen van de gaten in mijn kennis. Als bijkomend probleem heb ik in 1971 brand gehad waarbij vijf jaar van mijn foto’s verloren gegaan zijn plus een aantal zaken die je nooit meer terug krijgt: vierdaagse kruisje, stadsplattegronden, krantenknipsels, huurcontract kamer THT, dat soort dingen. Maar het wordt wel wat…
Edit: over de dames: er waren er waarvoor je vol in de ankers ging, handrem aan, omdraaien en fluiten

Echt waar! Er was een Ambonese dame in de Drebbelstraat waar iedereen achteraan liep bijvoorbeeld. En een blonde uit de Snelliusstraat die het aanzien meer dan waard was. Ben ik zelfs nog een paar keer mee uit geweest. Maar de meesten waren alleen maar vroeg zwanger, want dat lukte daar perfect

Of van het soort waarvan Herman Finkers heeft gezegd dat ze er lief uitzagen. Als in: “Dit was het liefste kind dat ik ooit heb gezien!” <grijns>
Pitr