De Hessenweg.
Er staat weder eene historische merkwaardigheid op het punt van te verdwijnen. Gelukkig geldt het hier geen verlies. Het laatste stuk van den zoogenaamden Hessenweg, dat nog dezen naam draagt, zal aan den openbaren dienst worden onttrokken en in particuliere handen overgaan. Dit stukje weg loopt van af den Veenweg bij
de „Halve Pan”1) door den tuin van Mevr. de Wed. H.G. Blydenstein naar den weg, die vlak voor het Wooldrik den Gronauschen straatweg verlaat.
Deze Hessenweg is een oude handels- en verkeersweg van Duitschland naar de belangrijke Hollandsche koopstad Deventer die o.a. in de 16e eeuw genoemd wordt. Zulke oude wegen zijn hier meer aan te wijzen. Ze heeten soms Hessenwegen soms Deventer wegen. Zoo komen bij de Braambrug te Buurse twee wegen bij elkaar, waarvan de ééne Hessenweg en de andere Deventer weg heet, ook de weg, die bij de steenbakkerij van den heer Smulders te Lonneker den straatweg kruist, heet Deventerweg. zie verder:
http://www.dboverijssel.nl/archieven/11262
voetnoot bij dit artikel:
De Halve Pan heette het onlangs in elkaar gevallen en gegooide oude boerenhuisje aan de splitsing van den Veenweg en den Hessenweg. De man die het liet bouwen had alleen aan de zijde van den Veenweg pannen op zijn dak gehangen en de andere zijde slechts met stroo gedekt. Daar vroeger zoo’n huis natuurlijk een bijnaam moest hebben noemde men dit daarom de „Halve Pan”!
, Mijn moeder werkte tot haar huwelijk bij Matthieu Ter Kuile aan de Marthalaan. Mevr. ter Kuile deed 1 x per jaar een witte schort voor, want "we" gaan de vruchten wecken. Dat "we"veronderstelde dat zij de handjes liet wapperen. Nog geen half uur later hing het schort over een stoel en was madam naar de salon vertrokken. Die weck kwam wel in de kelder. Daar zorgden de meisjes wel voor. Één van die meisje werd mijn moeder en ze leerde dar fantastisch koken. Wij zijn als kinderen erg verwend door haar kookkunst en zijn nooit iets tekort gekomen.
