Kunstobjecten Enschede

[Arie]

Getfertsingel, ter hoogte van de Zuiderval kunstwerk Herrijzing.

Marie van Eijl-Eitink is met een aantal beelden vertegenwoordigd in de collectie van het 24-uursmuseum. Haar bekendste werken zijn de reliëfs bij de brandweerkazerne en het ’Steigerend paard’ aan de Hengelosestraat. Dit monument stelt twee vogelfiguren voor, die verwoesting en herrijzenis symboliseren van de hier vroeger gelegen wethouder Nijkampbrug. Het motief verwijst naar de feniks, de mythologische vogel die telkens uit zijn as herrees. Het beeld is gemaakt van basalt-lava, een zeer hard materiaal. Het is dan ook met behulp van pneumatisch gereedschap gemaakt. De wethouder Nijkampbrug werd in 1945 verwoest. In 1954 was de aanleg van de nieuwe brug voltooid. In de jaren negentig is de brug bij de aanleg van de Zuiderval afgebroken. Marie van Eijl-Eitink woont en werkt in Enschede. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 4VhZc5Limw

[MarcBrugge]

Als ik mijn vader mag geloven, heeft mijn opa de voet van dit beeld uitgetekend.

[Arie]

St. Jansstraat, thv het St. Janspad kunstwerk van Cees Willemsen. Beeld van twee met zand spelende kinderen.

Cees Willemsen heeft 1 jaar op de dag- en avondschool van de AKI gezeten voordat hij naar de Rijksacademie in Amsterdam ging om er gedurende 5 jaar te studeren. Inmiddels woont en werkt hij weer in Enschede. Hij heeft veel beelden in de openbare ruimte gerealiseerd. Opdrachten daarvoor ontvangt hij van zowel particulieren als bedrijven en overheidsinstanties uit het gehele land. Dit beeld van twee met zand spelende kinderen is speciaal gemaakt voor de school waar het bij staat. Het is gerealiseerd in het kader van de zogenaamde percentageregeling. Met deze regeling reserveert de overheid meestal 1 procent van de totale bouwsom van een openbaar gebouw voor de kunstzinnige verfraaiing ervan. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 4Zla85Limw

[bartg]

Als ik mijn vader mag geloven, heeft mijn opa de voet van dit beeld uitgetekend.

Hier staat het beeld nog op de brug.

[Veteraan]

Tjonge, Bart, jij hebt een verzameling prachtige foto's!

[bartg]

Tjonge, Bart, jij hebt een verzameling prachtige foto's!

Ja Veteraan het wordt mij dat niet altijd in dank wordt afgenomen maar ik ben een enthousiast lid van de bewaarclub .En wie wat bewaard die heeft wat.

[Veteraan]

Wij zijn erg dankbaar. Misschien verzacht dat.

[Hendrik]

De foto's van de brug roept bij mij de herinnering op van de heropening in 1954. Op 24 april van dat jaar werd het lint doorgeknipt door een (klein) meisje samen met een dame in bontjas. Ik stond in een witte overall met de neus voor aan. Telkens hoop ik dat er nog een foto opduikt van die openingshandeling. Nergens te vinden. Toch bedankt voor de foto's! het is super nostalgisch.

[Arie]

Beneluxlaan, thv de Nederlandlaan kunstobject Onderweg van kunstenares Bérénice Staiger. Huis op sokkel in labyrint.

Bij de herinrichting van het nieuwe buurtpark in Boswinkel is nadrukkelijk ruimte gemaakt voor kunstwerken, zodat er op den duur een beeldentuin ontstaat. Naast de sculpturen van Gooitzen de Jong en Colin Wilkinson is er ook dit beeld met de titel ’Onderweg’ te zien. Het kunstwerk bestaat uit een labyrint met in het midden een gouden huis op een sokkel. In tegenstelling tot een doolhof is het in een labyrint niet mogelijk om te verdwalen en komt men altijd in het centrum uit. De kunstenares ziet het labyrint als een symbool voor het bestaan. ’Het leven is een kronkelige weg die om een doel, de essentie draait’, aldus Staiger. Dit doel wordt gesymboliseerd door een gouden huis. Het labyrint nodigt uit op weg te gaan en thuis aan te komen. Deze opdracht wordt gerealiseerd in het kader van het ’KunstZinnig’ project van het CBK Concordia. Dit project is een serie kunstopdrachten waarbij in Enschede wonende kunstenaars worden uitgenodigd kunstwerken in de openbare ruimte van Enschede te realiseren. ’KunstZinnig’ wordt mede mogelijk gemaakt door een financiële bijdrage van de stichting Kunstenaars & CO uit Amsterdam. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 40wjc5Limw

[Arie]

Johan Wagenaarstraat hoek Vaviksingel kunstwerk De Bal van Cees Willemsen.

Wethouder Jelmer van der Zee van stadsdeel Oost onthulde, op donderdag 20 november 2008, het kunstwerk ‘De Bal’ op de hoek Varviksingel met de Dr. Johan Wagenaarstraat. De Enschedese kunstenaar Cees Willemsen heeft ‘De Bal‘ ontworpen en vervaardigd in het kader van het project Kunst in de Wijk. Het doel van het project Kunst in de Wijk is het stimuleren van actieve participatie van bewoners bij beeldende kunst en cultuur in de wijk. Op deze manier wil het project ook bijdragen aan de betrokkenheid van bewoners bij elkaar en hun woon- en leefomgeving. De buurtbewoners hebben samen met de kunstenaar het kunstwerk ontworpen. Cees Willemsen verwijst met de sculptuur naar de sport; het staat immers dichtbij de speeltuin en het Diekmanterrein. Het universele symbool van de sport, de bal, speelt er een belangrijke rol in en ook het element water, dat naar het zwembad verwijst, wordt in deze sculptuur verbeeld. Het kunstwerk bestaat uit een bal van 60cm doorsnede, gegoten uit brons, die gedragen wordt door een ijzeren sokkel van 250 cm lengte op een fundament van stalcon blokken. Cees Willemsen is in Twente geboren en woont en werkt in Lonneker. Hij heeft 1 jaar op de dag- en avondschool van de AKI gezeten voordat hij naar de Rijksacademie in Amsterdam ging om er gedurende 5 jaar aan de dag- en avondopleiding te studeren. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 45EBc5Limw

[Arie]

Boulevard 1945, ter hoogte van de Hogelandsingel Blijdensteinpark kunstwerk Piramidevormig gebouwtje van Karin Bosch.

In het Blijdensteinpark gaf Karin Bosch vorm aan een kunstwerk dat dienst doet als jongerenontmoetingsplaats (JOP). De uitvoering ervan was in handen van Stichting Vakopleiding Volwassenen. Beschut tegen regen en wind geeft deze ’wigwam’ alle gelegenheid tot onderlinge communicatie. De kunstenares trok twee haakse muren op en voorzag het dak en voorportaal van een transparante luifel. Bovenin het kunstwerk bevindt zich een prisma dat, als de zon schijnt, kleuren op de witte muren projecteert. Karin Bosch zegt zelf over haar kunstwerk: ’Ik zie het werk als een naar het licht toe gekantelde piramide. Ik ben door het park gelopen en heb me laten inspireren door de ruimte ervan en de zon als bron van alle leven hier. Het duurt acht en een halve minuut voor het zonlicht hier op aarde is en ons verwarmt. Vandaar de titel: ’Eight and a half minutes to see’. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 5ECws5Limw

[Arie]

Esstraat, ter hoogte van de Oliemolensingel kunstwerk hegge-autp's van A.J. Harmsen. Drie heggen in de vorm van auto's.

Aan het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw was een groep bewoners aan de Pluimstraat ontevreden over het aangezicht van hun straat. Zij wilden er graag een woonerf van maken en hadden hiervoor zelf al een aantal schetsen op papier gezet. De kunstenaar Ton Harmsen werd benaderd om de plannen technisch en kunstzinnig uit te werken. Gaandeweg constateerde hij dat er alleen ruimte voor een kunstzinnige ingreep gemaakt kon worden door een paar parkeerplaatsen te schrappen. Die parkeerplaatsen leidden bij Harmsen al snel tot het idee van struiken in de vorm van een auto. Bij de presentatie van de plannen bleek een bewoner spontaan bereid om een struik in de vorm van een auto te knippen en bij te houden. Bij de uitvoering van dit plan bleek die bewoner inmiddels verhuisd en de afdeling groenonderhoud achtte zichzelf niet in staat tot zulk sierknipwerk. Vanwege het enthousiasme van de betrokkenen voor het idee van de hegge-auto’s kreeg Ton Harmsen van de gemeente Enschede de opdracht om ijzeren frames te maken waarmee de heggen tot op heden in de gewenste vorm worden gehouden. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 5ZKBs5Limw

[Arie]

Nijverheidsstraat, thv Hermandad kunstwerk baksteenrelief. Gebogen vormen die uit de muur lijken te komen.

Jo Pessink is opgeleid aan de Arnhemse Academie ’Kunstoefening’ van 1945 tot 1950. Hij kwam terecht op de afdeling Illustratie waar hem de liefde voor de kunsten, de grafiek en de lithografie in het bijzonder bijgebracht werd. Hij is eigenlijk de monumentale kunst ’ingerold’. Aanvankelijk betekende dat veel glas: zandstralen, appliqué’s. Later ontstonden er vrijstaande plastieken en omgevingskunst. Zo’n glasappliqué of gezandstraalde voorstelling lag in het verlengde van Pessink’s toenmalige litho’s. Figuratief, dat wilde men, en iets van een verhaal. Ook in dit kunstwerk zit iets van een verhaal. De kunstenaar zegt hier zelf het volgende over: "Ook in dit baksteenreliëf zie ik zelf niet zomaar een patroon, maar vertel ik een soort verhaal, ben ik bezig met de dingen achter de dingen, verschuivingen, het zichtbaar maken van onderliggende lagen." Ander werk van Jo Pessink zijn de ’watervlaggen’ bij het Chemie-gebouw naast de huidige locatie van de AKI op de campus. Hij is van 1963 tot 1989 docent aan de AKI geweest. Hij vormde met Hans Morselt het gezicht van de ’monumentale afdeling’ aan de Roessinghsbleekweg, die zij maakten tot een open en breed georiënteerde afdeling. Pessink was een milde en zeer stimulerende docent die studenten zonodig zelf uit hun bed trommelde als ze met een interessant project bezig waren. Hij is in 1996 overleden. bron:

[Arie]

Lipperkerkstraat kunstwerk aan gevel van kunstenaar Filip Jonker.

Filip Jonker is geboren in Rotterdam, studeerde 2 jaar Industrial Design in Den Haag, stopte met zijn studie en reisde de wereld rond, voordat hij in de AKI zijn ideale school vond. Met zijn kunstwerken won Filip prijzen in Nederland en in de VS. Nu werkt hij in Berlijn. Een ’wietplant’, daar leek dit werk volgens buurtbewoners op in haar oorspronkelijke kleuren: zwart en groen. Het werk is nu beter te vergelijken met een palmblad. ’Een wietblad’, daar leek het oorspronkelijke ontwerp, in de kleuren zwart en groen, volgens de buurtbewoners op. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 7IJyHtLimw

[Arie]

Wat doet dat griezelige paard naast het Saxion?
Door Jannike Huisman 9 oktober 2018

Tussen de gebouwen van Saxion staat een drie meter groot uitgemergeld paard. Je ziet ook een deel van het skelet, best griezelig! Waarom staat dit paard daar? Indebuurt zocht het uit!

Oorspronkelijke plek
Het bronzen paard heeft al een aantal verhuizingen achter de rug, maar staat nu weer op z’n oorspronkelijke plek. Voorheen stond het paard voor het Natuurmuseum aan de Ruyterlaan en de M.H. Tromplaan. Na 2007 werd het Natuurmuseum opgenomen in het Twentse Welle en werd het paard ergens anders ondergebracht. Saxion plaatste nieuwe gebouwen aan de Ruyterlaan en in december 2015 werd het kunstwerk weer teruggeplaatst op z’n oorspronkelijk plek.

Het bronzen paard werd in 1983 gemaakt door kunstenaar Cees Willemsen, in opdracht van de gemeente Enschede. “Ik had liever gehad dat het beeld aan de voor- of zijkant van de school in het zicht had gestaan, maar dit is ook een mooie plek,” vertelt Cees in een interview met TV Enschede FM.

Skeletten
Cees wilde graag een verbinding maken met het kunstwerk en de plaats waar het moest komen te staan: het Natuurhistorisch Museum. In dit museum kon je fossielen en skeletten van dieren bewonderen. Vaak denk je bij fossielen aan bijvoorbeeld een dinosaurus, maar daar kunnen wij ons niet zoveel bij voorstellen. Cees wilde daarom het verleden en heden combineren en koos voor een paard.

Vergankelijkheid
Ook stelt het bronzen paard vergankelijkheid voor. Daarom is het in staat van ontbinding en zie je het skelet er door heen. Toch is het nog wel herkenbaar als een paard. Heeft het paard ook een naam? Nee, het kunstwerk wordt gewoon ‘Het Paard’ genoemd.
bron: https://indebuurt.nl/enschede/mysteries ... ion~11368/

[Arie]

Langestraat bij het stadhuis bankje kunstobject van Guusje Beverdam. Felgekleurd bankstel met harten en bloemen.

Dit is één van de negen zitbanken die geschonken zijn door de Rabobank ter gelegenheid van haar 100-jarige bestaan. De beelden van Guusje Beverdam hebben meerdere paradoxen in zich: mooi en kitscherig, indringend en oppervlakkig, barok en toch ook hedendaags. Haar bank is gemaakt van 1200 kilo chamotteklei, gestookt op 1160 graden Celsius en geeft een clichématig beeld van ingesleten regels en ideeën over gezelligheid. bron: http://www.kunstnonstop.nl/collectie/de ... 7866ntLimw

[Arie]

Kunstrel in Enschede: kunstenares verwerkt gezicht van overleden vader in muurschildering
Gepubliceerd: Donderdag 25 oktober 2018

Kunstrel in Enschede: kunstenares verwerkt gezicht van overleden vader in muurschildering
Weer gedoe over een kunstwerk, nota bene een cadeau aan de inwoners van Enschede. Vlak voor de onthulling van een muurschildering is er ruzie tussen de kunstenares en de opdrachtgever. Die eist dat een ‘wezensvreemd’ gezicht voor zaterdag uit het tafereel wordt gepoetst.

Het gaat om twee muurschilderingen aan de Buurserstraat in de stad, die herinneren aan de voormalige spoorverbinding Enschede - Ahaus (1903-1975). Die lijn bracht de stad in vroeger tijden werk, aanzien en welvaart. Het kunstwerk is gemaakt door Sonna Krom, in opdracht van de Stichting Historische Sociëteit Enschede-Lonneker.

Het is het derde kunstrelletje in de regio in korte tijd. Vorige maand probeerden politici op het Gogbot-festival in Enschede een schokkend kunstwerk weg te laten halen. Daarna verwijderde de rechtbank in Almelo een schilderij uit de hal met daarop een ontblote borst, omdat bezoekers er aanstoot aan namen.

Nu is een gezicht in de wolken op een van de twee muurschildering bron van conflict. Het kijkt neer op het Twentse landschap, waar de kolentrein langzaam uit zicht verdwijnt. Krom beroept zich op haar artistieke vrijheid. Het symboliseert voor haar de Twentse voorouders, die toezien op het leven van vroeger. Maar Dick Buursink, oud-politicus en nu voorzitter van deze stichting, ziet er een hogere macht in, is ‘het gezicht een wezensvreemd element’ en moet het er uit.

Hogere macht
Buursink: „Ik ben het soort dat niet gelooft in een hogere macht, die na de dood neerkijkt op ons. Opdracht was het schilderen van de Spoor-Zuid. Dat heeft ze echt prachtig gedaan. Maar dat gezicht hoort er niet in, heeft niets met het spoor te maken. Ze heeft artistieke vrijheid, maar daar is daar geen ruimte voor.”

Hij heeft Krom dinsdag laten weten dat ze het gezicht moet weghalen voor de onthulling, zaterdag. Buursink wil niet vooruitlopen op eventuele maatregelen als Krom weigert. Hij zou haar hebben gedreigd niet te betalen, of het gezicht te laten overschilderen. Daar gaat hij nu niet op in: „Zij moet het oplossen. Zo niet, dan handelen we naar bevind van zaken. Overschilderen lijkt me wel erg ver gaan. Ik wil niet weggezet worden als een bestuurder die een kunstwerk vernielt.”

Je weet wie je vraagt
De Enschedese kunstenares, die al op veel meer plekken in de stad historische muurschilderingen maakte, laat echter weten niet te zwichten. „Ik sta er om bekend dat ik historisch surrealistische kunst maak. Je weet toch wie je vraagt? Ja, er zit een persoonlijk element in, maar dat is toch echt mijn artistieke vrijheid. Daar moet je niet aankomen. In diezelfde vrijheid heb ik ook het Twentse landschap gecomponeerd rond de locomotief en de kolenwagon. Achter de trein zie je de historische skyline van Enschede verbeeld. Die is ook niet zoals die werkelijk was. Je kon de stad vanaf die plek van de spoorlijn niet eens zien.”

Ze heeft vorige week geprobeerd om met een videoboodschap Buursink uit te leggen hoe zij werkt en hoe zo’n muurschildering tot stand komt. „Je gaat als kunstenaar een avontuur aan met het witte vlak. Iets wat plat is, moet driedimensionaal worden, alsof je er werkelijk omheen kan lopen. De trein alleen is niet genoeg. Ik zag op een gegeven moment echt het leven van vroeger voor me. Als je dat voelt, dan pakt dat je dat bij de kladden.”

Van haar vader
En zo is het ook gegaan met het tweede paneel, vertelt ze, toen ze daar de lucht in grove lijnen aanbracht. „Ineens zag ik daar een gezicht in. Het drong zich aan me op.” Ze besloot het ‘er uit te lichten’. Het werd het licht glimlachende gelaat van haar vader, die drie jaar geleden is gestorven. „Ik vond het mooi en op zijn plaats. Een gezicht dat ooit letterlijk naar het vroegere spoor en het landschap heeft gekeken. Het is het enige menselijke aspect in het schilderij. Het symboliseert de mensen die toen de stad maakten. Voor mij is het helemaal geen ‘opperwezen’ of wezensvreemde hogere macht.” Volgens haar hebben passanten er tot dusver ook geen probleem van gemaakt.

Buursink wijkt desgevraagd niet. „Typisch de reactie van een kunstenaar. Het gezicht drong zich in inspiratie aan haar op. Allemaal prima, maar niet in Spoor-Zuid. Als ze het zo laat heeft ze in elk geval een ontevreden opdrachtgever.” Doel van de stichting is de verhalen van de stad levend houden. Volgens Buursink wil de stichting de komende jaren daarom meer historische taferelen in de stad brengen en dan hoeft Krom niet op een nieuwe opdracht te rekenen. „Als er problemen zijn met je auto, ga je voortaan ook naar een andere garage.”

© Newsroom Enschede, de samenwerking tussen TC Tubantia en 1Twente Enschede, foto: Annina Romita
bron: http://enschede.1twente.nl/kunstrel-in- ... em?1105555

[hans]

Buursink is kennelijk eens iets te hard van de fiets gevallen , triest weer...

Go sonna !

[Twekkelerveld]

Ze heeft zich gewoon niet aan de opdracht gehouden. Het heeft niets met oud Enschede te maken. Als iemand mij de opdracht geeft om een schildering van een oude trein te maken in een landschap, dan schilder ik er toch ook geen kermisattractie bij. Verder wel een mooie schildering hoor.

[Hendrik]

Ik weet dat de vergelijking mank gaat, maar toen een bepaalde schutterij in Amsterdam aan Rembrandt opdracht gaf om alle leden van het gilde op een groot doek te vereeuwigen waren ze over het resultaat ook zeer ontevreden. Sommigen stonden er naar hun zin maar half op en waren niet goed zichtbaar. En wat deed dat meisje en dat hondje op het doek? die horen niet eens bij de schutterij! Nee hoor die Rembrandt was maar een prutser die zich niet aan de opdracht houdt.