Enschede-Stad.nl

Hendrik schreef: ↑do mar 26, 2020 12:56 pm Henny Groeneveld van bloemisterij Groeneveld aan de Wooldrikshoekweg 18, en niet Wooldriksweg, heeft in de jaren 60 bij mij in de klas gezeten op de Tuinbouwschool aan de Hengelosestraat.

Wel een geboorteadvertentie van 19-3-1951 gevonden waarin de naam A. Groeneveld wordt vermeld. Van de bloemisterij verder niets gevonden.

Blom, C.V. P.J. Boordenfabr., Afd. Dir. verk., exp., Boekh. en ink., Bleekerstraat 96

Blijdenstein, A.J. Amelinkslaan 10, Lonneker

Blijdenstein, B.J. Fabrik., Marthalaan 5

...een 2de en 3de meisje, goed kunnende naaien en verstellen ...eigenlijk een coupeuse in eigen dienst!
En waar heb je 's nachts een meisje voor nodig? Ja, ik kan me veel antwoorden van jullie voorstellen, maar werd dat ook in deze advertenties bedoeld?

Veteraan schreef: ↑do mar 26, 2020 7:47 pm ...een 2de en 3de meisje, goed kunnende naaien en verstellen ...eigenlijk een coupeuse in eigen dienst!
En waar heb je 's nachts een meisje voor nodig? Ja, ik kan me veel antwoorden van jullie voorstellen, maar werd dat ook in deze advertenties bedoeld?

Ach ja, zo ging dat toen in de rijke families. Doet me dan ook sterk denken aan de Engelse comedyserie You Rang, M'Lord? zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/You_Rang,_M%27Lord%3F

Blijdenstein, H.G. Lasondersingel 111

Blijdenstein, H.J. Fabrik., Marthalaan 7.
Hendrik Jan Blijdenstein (overleden 25-11-1957) was gehuwd met Elisabeth Catharina Stroink (overleden 5-12-1949). zie: https://www.genealogieonline.nl/genealo ... k/I974.php
Hij was directeur van de Firma Blijdenstein & Co. N.V. en ook president-commissaris van N.V. Katoenspinnerij Bamshoeve,

Blijdenstein B.Jzn., H.J. Fabrik., Drienerbrakenweg 12

Veteraan schreef: ↑do mar 26, 2020 7:47 pm ...een 2de en 3de meisje, goed kunnende naaien en verstellen ...eigenlijk een coupeuse in eigen dienst!
En waar heb je 's nachts een meisje voor nodig? Ja, ik kan me veel antwoorden van jullie voorstellen, maar werd dat ook in deze advertenties bedoeld?

Ik kan vanuit familie overlevering wel een inkijkje geven in de diverse fabrikanten families en hun huispersoneel. Mijn moeder en 2 van haar zussen werkten bij diverse families met de bekende namen. Om te beginnen mijn tante Dien. geboren in 1902. Zij begon bij de familie Menko aan de toenmalige Oldenzaalsestraat. De panden waar nu o.a Hensen kleding zit. Toen deftige herenhuizen met veel ruimte. Ook dienstboden kamers op de zolder. Die zitten er vast nog!. Dien was daar dag en nacht in betrekking zo als men zei. 2 of 3 meisjes en veelal ook nog een chauffeur. De Menko's waren goed voor hun huispersoneel. Ik heb daar nooit een kwaad woord over gehoord. Die huizen waren in de jaren 20 van de vorige eeuw al van alle gemakken voorzien, inclusief centrale verwarming. Die radiatoren kwamen goed van pas want het verhaal gaat dat ze meermaals de slappe lag hadden en in de broek piesten van het lachen. Kwam het goed uit dat ze hun directoires over de verwarming konden hangen om te drogen. De goedheid van de Menko's ging zelfs zo ver dat de jongere broertjes en zusjes op st Nicolaasfeest werden uitgenodigd ten huizen van Menko. Waarom dag en nacht? Die mevrouwen deden geen slag werk, dus ook niet het ontbijt klaarmaken. Daar waren de "meisjes" voor. 5 sterren hotel in eigen huis.
Dat was de 1e tante. Morgen verder met de tweede. En dat verhaal is aanzienlijk langer. P.S die tante Dien is de vrouw die op 10 oktober bij het bombardement omkwam met 2 van haar kinderen. Zie het vorig jaar verschenen Hogeland boek.Lombokstraat hoek Brinkstraat.

Hier zijn wij voor ín, Hendriks, verhalen! Mooi.

Blijdenstein, Mej. J.G. Hegeboerweg 60, Lonneker

Ik ben nog niet klaar met Tante Dien die bij de Menko's werkte. Ze trouwde in 1927, maar van Menko was zij naar de fam. Gijs Jannink gegaan tegenover het stadhuis. Het was in fabrikanten kring vanzelfsprekend dat de zonen in "De Zaak" kwamen werken. Oftewel t.z.t pa opvolgden als directeur, of als er veel zonen waren werd er "gewoon" een nieuwe fabriek gecreëerd. Bij Jannink waren er zoons die niet echt uitblonken in het leren op school. Pa Gijs Jannink nam geen blad voor de mond en schreeuwde in de hal: "n'half uur op 't driethuuske zit'n kunt ze wa, mehr leer'n is fraans", mevrouw kwam verschrikt uit de salon: "ach vader stil toch, de meisjes". Gijs: "nou dat mait de wichter wal heur'n, tis toch woar". Ik heb mijn oren bij het vertellen van deze verhalen altijd open gehad en het opgeslagen zodat wij bijna 100 jaar later kunnen meegenieten. De Jannink's hebben begin jaren 30 hun huis aan de gemeente Enschede verkocht die het tot na het gereedkomen van het stadhuis gebruikte. Later kwam daar C&A met een nieuw pand. Trouwens C&A zit in september aanstaande 100 jaar in Enschede. De familie Jannink liet hun zomerhuis De Holterhof zo aanpassen dat er permanent gewoond kon worden. Er werd o.a. Centrale verwarming aangelegd. Dat was in 1931-32. Dan komt mijn 2e tante in beeld, Tante Riek die is geboren in 1908. Zij ging "in betrekking" bij de Jannink's in de Holterhof.Tante Riek heeft daar een goede tijd gehad De Janninks waren goed voor hun huispersoneel.
Er waren afspraken gemaakt over het met de auto halen en wegbrengen van de meisjes naar de stad. Het huis lag en ligt in het buitengebied aan de grens. In de zomer gingen de dames wel op de fiets naar hun ouderhuis in de stad. In de winter was dat niet te doen en konden ze rekenen op Hendrik de chauffeur. Die chauffeur was later ook de aanleiding voor hun vertrek bij Jannink.
Maar zover is het nog niet. Het was goed toeven op de Hólterhof. Een prachtig huis met een al even mooie tuin. Er zijn foto’s waarin Marietje (een nichtje) op een van de trapjes in de parkachtige tuin zit. Die foto heeft nog gediend om op te sturen naar een of ander tijdschrift. De foto is geplaatst en de redactie vroeg zich af of men zo’n prachtige tuin had.
Mevrouw Jannink ging regelmatig kuren in Baden Baden in het Schwarzwald in zuid Duitsland. Meneer Gijs Jannink bleef dan achter en de meisjes hadden een prettige tijd zonder de hete adem van Mevrouw in de nek. Bij meneer kreeg men meer voor elkaar wat betreft vrije tijd. Een half woord was dan genoeg om naar de stad te mogen. Hij zei dan: ja ja dek mie de toafel mar op’n puunt en gao mar.
Meneer ging dan later met de auto, een Hispano, ook naar Baden Baden. Dan hadden de dames het rijk alleen.
Denk je eens even in; naar Baden Baden in zuid Duitsland over binnenwegen. Van autobahnen als we die nu kennen was nog geen sprake.
Op een keer was er een ongelukje in de keuken gebeurd, een plank in een van de kasten was losgeschoten en een deel van het kostbare Wedgwood servies was op de tegelvloer aan diggelen gevallen.
Mevrouw werd er bij gehaald en ze was meer verrast dan boos. Had ze weer een mooie gelegenheid om naar Den Haag te gaan met de auto. Daar bij de fa. Focke & Meltzer werd namelijk een nieuw servies besteld. Een uitje van drie dagen met 2 hotelovernachtingen bij hotel Des Indes.
In die tijd raakten de Jannink’s door aandelenspeculatie geld kwijt. Men had belegd in een Zweedse Lucifersfabriek, de zgn. ‘Luciferkoning” zoals tante Riek zei.
Er moest toen op de privé-uitgaven bezuinigd worden. Dit had tot gevolg dat een van de kinderen Jannink met haar man er bij in kwamen wonen. Het was de familie Ockinga-Jannink.
Dhr. Ockinga had een chemische fabriek aan de Industriestraat. Er werd voornamelijk zeep gemaakt.
Het fabrieksgebouw stond tot begin 2008 aan de Industriestraat. Laatst was er garage Reebergen in gevestigd. Het gebouw is nu weg en men heeft er nog de milieuvervuiling in de grond moeten opruimen.
Die inwoning had wel tot gevolg dat de dienstmeisjes harder moesten werken voor hetzelfde loon.
Zo heel lang heeft die inwoning niet geduurd. Mvr. Ockinga Jannink had wel oog voor het feit dat de meisjes hard moesten werken.
Op een avond kwam ze bij Riek in de keuken en overhandigde haar 100 gulden. Riek, totaal overdonderd vroeg nog: is dat helemaal voor mij alleen? Of moet ik het delen met Mieneke. Mieneke ten Kate was haar collega met wie ze de huishouding bestierde.
Nee, zo zei mevrouw, dit is helemaal voor jouw alleen, Mieneke krijgt ook 100 gulden.
Honderd gulden was in die tijd een kapitaal die menigeen nog nooit bij elkaar had gezien.
Die blijde mare, zoals tante Riek zei, was al zeer snel bekend in Enschede bij de familie.
Op een avond kort nadien zag tante Riek door het keukenraam in de verte haar beide broers aankomen. De tweeling Karel en Henk waren door hun moeder gestuurd om wat van die 100 gulden bij hun oudere zuster los te peuteren. Beiden gingen weer naar huis in de stad met het geld op zak voor een nieuwe winterjas.
Meneer Gijs Jannink zijn gezondheid was niet best. Van verschillende kanten was hem al aangeraden om een dokter te raadplegen. Dat deed hij en die gaf hem onder uit de zak. Afvallen en flink op dieet was het niet mis te verstane advies.
Mij mankeert niets en ik mag alles eten, was wat zijn vrouw te horen kreeg.
Dat ging niet lang goed en op een avond bij een van zijn vele bezoeken aan de Groote Soociëteit aan de Langestraat werd hij onwel en is hij overleden.
Dat was het begin van het einde van het dienstverband van tante Riek bij de Jannink’s op de Hölterhof.
Er lag een afspraak dat bij slecht weer en in de wintermaanden de meisjes door de chauffeur van de familie gehaald en gebracht zouden worden om de weekenden, voor zover vrij, in hun ouderhuis door te brengen en om naar de kerk te gaan.
Die afspraak werd door de chauffeur steeds weer ondermijnd en mevrouw Jannink hield haar chauffeur te veel de hand boven het hoofd. Boze tongen fluisterden dat zij en de chauffeur een verhouding hadden.
Kortom, het kwam zover dat Riek en Mieneke haar collega beiden ontslag namen
Mevrouw Jannink is Linéa recta naar Dagblad Tubantia gereden om een advertentie te plaatsen waarin ze 2 nieuwe dienstbodes vroeg.
Voor de ingewijden in de stad was dat een regelrechte sensatie toen men de advertentie las, in de families en kennissenkring was de situatie bekend en deze advertentie sprak dus boekdelen.
Toch zijn de collega dienstmeiden niet met ruzie daar weggegaan. Ze werden zeer gewaardeerd, niet in het minst om de kookkunst van tante Riek.
Bij het afscheid vloeiden er aan beide kanten tranen en de waardering kwam tot uiting in het geschenk van mevrouw Jannink; een prachtige gouden ring met een fraaie steen.

Morgen verder.

mooi verhaal !

Prachtig verhaal Hendrik en ben benieuwd naar het vervolg. Heb jij toevallig die foto van de Holterhof ook en zo ja kun je die dan hier plaatsen?

Hierbij nog een krantenfoto uit de Tubantia van 23-10-1936 van de begrafenisplechtigheid van N.G. Jannink vanuit Holterhof.

Blijdenstein, J.L. Hogelandsingel 21

Blijdenstein Co, N.V. Afd. Verkoop, Oosterstraat 2

Blijdenstein Co, N.V.
2493 Bleek. en verv., Amelinkslaan 40

Arie schreef: ↑za mar 28, 2020 10:09 am Prachtig verhaal Hendrik en ben benieuwd naar het vervolg. Heb jij toevallig die foto van de Holterhof ook en zo ja kun je die dan hier plaatsen?

De 3e foto is in de tuin van de Holterhof. Dat is een nichtje van mij die bij tante Riek op de Holterhof op visite was. De foto is gemaakt door Henty Jannink, de zoon van Gijs die in de oorlog naar een concentratiekamp is weggevoerd en is gefusilleerd. De foto heeft in het blad van de petroleum boeren gestaan in de rubriek Pijpje Drop. De 2e foto is tante Riek in het keukenraam van de Holterhof. de 1e foto tante Riek aan de tuindeur van de Holterhof. Het leuke is: het is er nog allemaal.