Erg gedetailleerd overzicht inderdaad!Arie schreef: ↑do nov 04, 2021 10:37 amOp deze site: https://cdn.i-pulse.nl/tijdbeeld/offer/ ... -10-31.pdf
is een mooi tijdsbeeld te zien van de te verbouwen panden aan de Stadsgravenstraat, Van Lochemstraat en Noorderhagen
Centrum: Stadsgravenstraat
Re: Centrum: Stadsgravenstraat
Re: Centrum: Stadsgravenstraat
Aha! Hier komt de naam Stadsgravenstraat vandaan
12 maart 2022
Charmain Zwijnenberg
stadsgravenstraat_centrum
Foto: indebuurt Enschede
Aan de Stadsgravenstraat in Enschede vind je gezellige horecazaken als Stanislaus Brewskovitch, San Remo en Update. Maar waar komt de straatnaam eigenlijk vandaan? Lees je hier!
Bij het woord stadsgraven denk je misschien aan graven, het meervoud van graf. Liggen er mensen begraven onder deze straat in hartje centrum? Nee.
Stadsgraven
Volgens stadsgids Ton Völker is stadsgraven de oude Twentse benaming voor gracht. En die stroomde vroeger wél onder deze straat. Een binnengracht van zo’n twintig meter breed om precies te zijn.
Grachten ter bescherming van de stad
Terug in de tijd: Enschede kreeg in 1325 stadsrechten van Jan van Diest. Hij was bisschop in Utrecht en ook de baas in Twente. Om zich te beschermen mocht het toen nog kleine Enschede een gracht aanleggen: de binnengracht. In 1450 kreeg onze stad een buitengracht. Ongeveer op de plek van de huidige Noorderhagen en Zuiderhagen.
Gedempt
Jammerdebammer: beide grachten werden gedempt. De buitengracht in 1597 toen Maurits van Nassau tijdens de tachtigjarige oorlog de Spanjaarden uit Enschede verjoeg en hij van mening was dat Enschede een open handelsstad moest zijn. De binnengracht stroomde tot 1862. Toen werd de gracht gedempt met puin en rommel na de stadsbrand.
Van Achterstraete naar Stadsgravenstraat
Bonusweetje: de Stadsgravenstraat heette heel vroeger – in 1603 – de Achterstraete, toen het nog een onbeduidend straatje was met weinig tot geen plaveisel. Daarna werd het de Achterstraat. Bij een raadsbesluit in 1905 is de naam veranderd in Stadsgravenstraat.
Bron: stadsgids Ton Völker. zie: https://indebuurt.nl/enschede/genieten- ... uitgelicht
12 maart 2022
Charmain Zwijnenberg
stadsgravenstraat_centrum
Foto: indebuurt Enschede
Aan de Stadsgravenstraat in Enschede vind je gezellige horecazaken als Stanislaus Brewskovitch, San Remo en Update. Maar waar komt de straatnaam eigenlijk vandaan? Lees je hier!
Bij het woord stadsgraven denk je misschien aan graven, het meervoud van graf. Liggen er mensen begraven onder deze straat in hartje centrum? Nee.
Stadsgraven
Volgens stadsgids Ton Völker is stadsgraven de oude Twentse benaming voor gracht. En die stroomde vroeger wél onder deze straat. Een binnengracht van zo’n twintig meter breed om precies te zijn.
Grachten ter bescherming van de stad
Terug in de tijd: Enschede kreeg in 1325 stadsrechten van Jan van Diest. Hij was bisschop in Utrecht en ook de baas in Twente. Om zich te beschermen mocht het toen nog kleine Enschede een gracht aanleggen: de binnengracht. In 1450 kreeg onze stad een buitengracht. Ongeveer op de plek van de huidige Noorderhagen en Zuiderhagen.
Gedempt
Jammerdebammer: beide grachten werden gedempt. De buitengracht in 1597 toen Maurits van Nassau tijdens de tachtigjarige oorlog de Spanjaarden uit Enschede verjoeg en hij van mening was dat Enschede een open handelsstad moest zijn. De binnengracht stroomde tot 1862. Toen werd de gracht gedempt met puin en rommel na de stadsbrand.
Van Achterstraete naar Stadsgravenstraat
Bonusweetje: de Stadsgravenstraat heette heel vroeger – in 1603 – de Achterstraete, toen het nog een onbeduidend straatje was met weinig tot geen plaveisel. Daarna werd het de Achterstraat. Bij een raadsbesluit in 1905 is de naam veranderd in Stadsgravenstraat.
Bron: stadsgids Ton Völker. zie: https://indebuurt.nl/enschede/genieten- ... uitgelicht
- Bijlagen
-
Re: Centrum: Stadsgravenstraat
Stamgast (79) is nieuwe eigenaar Bolwerk: ‘Koop die kroeg nou maar, zeiden mijn kinderen’
Het Bolwerk blijft het monumentale café in de binnenstad van Enschede waarop de moderne tijd geen vat krijgt. Daar gaat Rob Nolmans (79), al zo’n halve eeuw een vertrouwde klant aan de stamtafel, als nieuwe eigenaar voor zorgen. „Het is mijn tweede huis, zeggen mijn zoon en dochter.”
Teun Staal 10-02-24, 08:30
Willem Wilmink kijkt twintigjaar na zijn dood nog steeds vanuit Het Bolwerk de Stadsgravenstraat in. „Er gaat hier niets veranderen”, zegt Rob Nolmans. © Annina Romita
Zittend aan een tafeltje met zo’n karakteristiek perzisch kleedje, op de plek waar Willem Wilmink ruim twintig jaar na zijn dood nog steeds de Stadsgravenstraat inkijkt, zegt Rob Nolmans: „Er gaat hier niks veranderen. Dus Wilmink blijft hangen. Ik vervang hooguit een versleten kleedje door een nieuw oud exemplaar. En ik zit eraan te denken het biljart terug te halen”, zegt hij. Hij staart naar de stamtafel, waar een gast zijn koffie drinkt en Elsevier leest. zie:
https://www.tubantia.nl/enschede/stamga ... ~abb49645/
Het Bolwerk blijft het monumentale café in de binnenstad van Enschede waarop de moderne tijd geen vat krijgt. Daar gaat Rob Nolmans (79), al zo’n halve eeuw een vertrouwde klant aan de stamtafel, als nieuwe eigenaar voor zorgen. „Het is mijn tweede huis, zeggen mijn zoon en dochter.”
Teun Staal 10-02-24, 08:30
- Stadsgravenstraat cafe Bolwerk Willem Wilmink.jpg (66.81 KiB) 245 keer bekeken
Zittend aan een tafeltje met zo’n karakteristiek perzisch kleedje, op de plek waar Willem Wilmink ruim twintig jaar na zijn dood nog steeds de Stadsgravenstraat inkijkt, zegt Rob Nolmans: „Er gaat hier niks veranderen. Dus Wilmink blijft hangen. Ik vervang hooguit een versleten kleedje door een nieuw oud exemplaar. En ik zit eraan te denken het biljart terug te halen”, zegt hij. Hij staart naar de stamtafel, waar een gast zijn koffie drinkt en Elsevier leest. zie:
https://www.tubantia.nl/enschede/stamga ... ~abb49645/
Re: Centrum: Stadsgravenstraat
Atrium is weer in handen van Jos en Marie-José: ‘Wij waren de eersten in Enschede met spareribs’
Jos en Marie-José Smits in hun Atrium, met een foto van de zaak zoals ze hem kregen in 1977. © Reinier van Willigen
Geld voor een afzuigkap was er niet en spareribs kocht hij voor een dubbeltje per kilo. Samen met zijn vrouw Marie-José runde Jos Smits vanaf 1977 restaurant Atrium. De afgelopen twintig jaar was het van Grolsch, maar nu hebben ze het terug. Krijgt Enschede weer een Atrium?
Lilian ten Donkelaar 11-04-24, 11:00
„Jos Smits heeft Atrium terug!” Hij roept het blij door de telefoon. Restaurant Atrium bestaat al twintig jaar niet meer, maar leeft nog wel in de herinneringen van veel Enschedeërs.
Bijna dertig jaar hadden Jos (75) en Marie-José (68) Smits het restaurant aan de Stadsgravenstraat. Hij in de keuken, zij als gastvrouw. „Ik stond sinds mijn 18e als koopman op de markt”, vertelt Smits. Daar verkocht hij stof. Van professioneel koken had hij geen verstand. Toch gooiden ze het roer om, toen hij 27 was en Marie-José 20. „Ik kon het Atrium huren, voor 75 gulden per maand”, glimlacht hij.
Verpauperd en dichtgetimmerd
De Stadsgravenstraat was op dat moment, in 1977, een verpauperd achterstraatje. „Helemaal afgegleden. Alle panden links en rechts zaten dichtgetimmerd met planken. Enschede had een reputatie, stond niet zo goed bekend. Het was het einde van het nozemtijdperk. De gemeente was dolblij dat ik hier iets wilde doen. Een gokje? Ja, maar het hele leven is een gokje.”
Het pandje had een klein binnenplaatsje - een atrium - en dat maakten ze dicht. Er kwam een dak op, het raam mocht blijven. „Voor ons zat er een antiquair, die had het de naam Atrium gegeven. Die hebben wij gehouden. Daarvoor zat er een slager. In de achterste ruimte hingen de haken voor de koeien nog aan het plafond.” De tegeltjes van de slager liggen er nu nog.
Op een oud gasstelletje
Ze trokken in de bovenwoning en Jos ging aan de slag in de keuken. „Op jouw oude gasstelletje, en met jouw koelkastje”, glimlacht hij naar Marie-José. „Ik had geen geld voor een afzuigkap. Er hing er wel een, maar daar zat geen motor in. Als ik stond te grillen, kon je me niet meer zien, zo blauw stond het hier.”
Ze maakten een paar goede keuzes. „Atrium was het eerste restaurant in Enschede met een dagmenu. Dat kostte 6 gulden”, weet Marie-José nog. „We waren ook een van de eersten met Belgische biertjes. Die werden gebracht vanuit Zeeland.”
Spareribs, wat zijn dat?
Vergeet de spareribs niet. Ook die kon je in het begin alleen bij Atrium krijgen, zegt Jos. „Ik was in Amsterdam geweest, en daar stonden in een restaurant spareribs op de kaart. Ik wist bij God niet wat dat was, dus ik heb ze besteld. Een half uur later stond ik bij de kok in de keuken en had ik het recept.”
In Enschede bleek de slager ook niet te weten wat spareribs waren. „Toen ik het uitlegde zei hij: ooh, krabbetjes! Ze krabden er het vlees af en gooiden de botjes weg. Ik kon ze de eerste tijd krijgen voor een dubbeltje per kilo.”
Huub Stapel te gast
Na twee jaar huren kochten ze het pandje. De Stadsgravenstraat had intussen de weg omhoog gevonden, iets waar Jos en Marie-José zeker hun steentje aan hebben bijgedragen. De gasten kwamen, en bleven komen. Atrium werd samen met het Spotje een bekende bistro. „Zo noemden we het zelf niet hoor, het was een eetcafé.”
Er stond ooit zelfs een biljart achterin. „Maar het werd steeds drukker met eten, zodat we er uiteindelijk helemaal een restaurant van hebben gemaakt. Iedereen kwam hier, van studenten tot burgemeester Wierenga. Huub Stapel kwam hier ook als hij in Enschede optrad.”
Horeca is zwaar en mooi
Sinds ze de sleutel weer hebben, krijgen ze veel reacties van oude klanten. Allemaal vragen ze hetzelfde: komt Atrium weer terug? Als dat al zo is, dan staan er anderen achter de bar, zeggen ze. Horeca is mooi, maar ook zwaar. „We zijn te oud”, zegt Jos. „Het is intensief werk hoor, zeven dagen in de week.” Daarom zeiden ze in 2004 na dertig jaar ook ja toen Grolsch zich meldde. „Het waren tropenjaren geweest.”
Het echtpaar Smits zette een handtekening onder een langjarig huurcontract met Grolsch. De afgelopen twintig jaar had het pand aan de Stadsgravenstraat meerdere uitbaters. Grolsch trok het pand ernaast erbij en de zaak kreeg meer vierkante meters. Het laatste restaurant dat erin zat was Oaks, dat de corona-kaalslag niet overleefde. Spijtig, vindt het stel, hoewel het ze ook wel wat pijn deed dat de naam Atrium van de gevel was verdwenen. De laatste twee jaar stond de zaak leeg.
‘Begin een leuk café’
Afgelopen week kregen Jos en Marie-José hun pand eindelijk terug. Het huurcontract met Grolsch zit erop. Wie er graag iets nieuws wil beginnen, mag zich melden bij het echtpaar. Eerst wordt binnenkort het pand ernaast weer gescheiden van het oude Atrium. De muur wordt teruggezet, en de zaak wordt opgeruimd.
Wat mag erin? Alles, zeggen ze. „Ik zou zeggen: begin een leuk café”, suggereert Marie-José. „Ik zou een eetcafé beginnen, gewoon weer Atrium”, lacht Jos.
zie:
https://www.destentor.nl/enschede/atriu ... ~a248f86a/
Geld voor een afzuigkap was er niet en spareribs kocht hij voor een dubbeltje per kilo. Samen met zijn vrouw Marie-José runde Jos Smits vanaf 1977 restaurant Atrium. De afgelopen twintig jaar was het van Grolsch, maar nu hebben ze het terug. Krijgt Enschede weer een Atrium?
Lilian ten Donkelaar 11-04-24, 11:00
„Jos Smits heeft Atrium terug!” Hij roept het blij door de telefoon. Restaurant Atrium bestaat al twintig jaar niet meer, maar leeft nog wel in de herinneringen van veel Enschedeërs.
Bijna dertig jaar hadden Jos (75) en Marie-José (68) Smits het restaurant aan de Stadsgravenstraat. Hij in de keuken, zij als gastvrouw. „Ik stond sinds mijn 18e als koopman op de markt”, vertelt Smits. Daar verkocht hij stof. Van professioneel koken had hij geen verstand. Toch gooiden ze het roer om, toen hij 27 was en Marie-José 20. „Ik kon het Atrium huren, voor 75 gulden per maand”, glimlacht hij.
Verpauperd en dichtgetimmerd
De Stadsgravenstraat was op dat moment, in 1977, een verpauperd achterstraatje. „Helemaal afgegleden. Alle panden links en rechts zaten dichtgetimmerd met planken. Enschede had een reputatie, stond niet zo goed bekend. Het was het einde van het nozemtijdperk. De gemeente was dolblij dat ik hier iets wilde doen. Een gokje? Ja, maar het hele leven is een gokje.”
Het pandje had een klein binnenplaatsje - een atrium - en dat maakten ze dicht. Er kwam een dak op, het raam mocht blijven. „Voor ons zat er een antiquair, die had het de naam Atrium gegeven. Die hebben wij gehouden. Daarvoor zat er een slager. In de achterste ruimte hingen de haken voor de koeien nog aan het plafond.” De tegeltjes van de slager liggen er nu nog.
Op een oud gasstelletje
Ze trokken in de bovenwoning en Jos ging aan de slag in de keuken. „Op jouw oude gasstelletje, en met jouw koelkastje”, glimlacht hij naar Marie-José. „Ik had geen geld voor een afzuigkap. Er hing er wel een, maar daar zat geen motor in. Als ik stond te grillen, kon je me niet meer zien, zo blauw stond het hier.”
Ze maakten een paar goede keuzes. „Atrium was het eerste restaurant in Enschede met een dagmenu. Dat kostte 6 gulden”, weet Marie-José nog. „We waren ook een van de eersten met Belgische biertjes. Die werden gebracht vanuit Zeeland.”
Spareribs, wat zijn dat?
Vergeet de spareribs niet. Ook die kon je in het begin alleen bij Atrium krijgen, zegt Jos. „Ik was in Amsterdam geweest, en daar stonden in een restaurant spareribs op de kaart. Ik wist bij God niet wat dat was, dus ik heb ze besteld. Een half uur later stond ik bij de kok in de keuken en had ik het recept.”
In Enschede bleek de slager ook niet te weten wat spareribs waren. „Toen ik het uitlegde zei hij: ooh, krabbetjes! Ze krabden er het vlees af en gooiden de botjes weg. Ik kon ze de eerste tijd krijgen voor een dubbeltje per kilo.”
Huub Stapel te gast
Na twee jaar huren kochten ze het pandje. De Stadsgravenstraat had intussen de weg omhoog gevonden, iets waar Jos en Marie-José zeker hun steentje aan hebben bijgedragen. De gasten kwamen, en bleven komen. Atrium werd samen met het Spotje een bekende bistro. „Zo noemden we het zelf niet hoor, het was een eetcafé.”
Er stond ooit zelfs een biljart achterin. „Maar het werd steeds drukker met eten, zodat we er uiteindelijk helemaal een restaurant van hebben gemaakt. Iedereen kwam hier, van studenten tot burgemeester Wierenga. Huub Stapel kwam hier ook als hij in Enschede optrad.”
Horeca is zwaar en mooi
Sinds ze de sleutel weer hebben, krijgen ze veel reacties van oude klanten. Allemaal vragen ze hetzelfde: komt Atrium weer terug? Als dat al zo is, dan staan er anderen achter de bar, zeggen ze. Horeca is mooi, maar ook zwaar. „We zijn te oud”, zegt Jos. „Het is intensief werk hoor, zeven dagen in de week.” Daarom zeiden ze in 2004 na dertig jaar ook ja toen Grolsch zich meldde. „Het waren tropenjaren geweest.”
Het echtpaar Smits zette een handtekening onder een langjarig huurcontract met Grolsch. De afgelopen twintig jaar had het pand aan de Stadsgravenstraat meerdere uitbaters. Grolsch trok het pand ernaast erbij en de zaak kreeg meer vierkante meters. Het laatste restaurant dat erin zat was Oaks, dat de corona-kaalslag niet overleefde. Spijtig, vindt het stel, hoewel het ze ook wel wat pijn deed dat de naam Atrium van de gevel was verdwenen. De laatste twee jaar stond de zaak leeg.
‘Begin een leuk café’
Afgelopen week kregen Jos en Marie-José hun pand eindelijk terug. Het huurcontract met Grolsch zit erop. Wie er graag iets nieuws wil beginnen, mag zich melden bij het echtpaar. Eerst wordt binnenkort het pand ernaast weer gescheiden van het oude Atrium. De muur wordt teruggezet, en de zaak wordt opgeruimd.
Wat mag erin? Alles, zeggen ze. „Ik zou zeggen: begin een leuk café”, suggereert Marie-José. „Ik zou een eetcafé beginnen, gewoon weer Atrium”, lacht Jos.
zie:
https://www.destentor.nl/enschede/atriu ... ~a248f86a/
Re: Centrum: Stadsgravenstraat
Stadsgravenstraat 47 eetcafe Atrium